De Scheidingsclub [recensie]
De scheidingsclub: Karen, Lizzie, Ed en Alison kennen elkaar nog niet. Maar ze hebben één ding gemeen: ze zijn gescheiden of staan op het punt dat te doen. Karen is een gelukkige single van in de vijftig en wil met haar ervaring anderen helpen door een club op te richten voor mensen die zich afvragen HOE OVERLEEF IK EEN SCHEIDING?
Recensie:
Een chicklit vol huwelijksellende waarbij een vleugje humor zorgt voor een leuk verhaal. Veel (gescheiden) personages vullen het boek, waardoor de karakters soms wat verwarrend zijn. Maar toch een boek dat je toch graag wilt lezen.
De scheidingsclub
Op de kaft van het boek staat een doorsnede getekend van een huis. In het huis zijn in twee kamers twee mensen te zien (man en vrouw). In één kamer zit een vrouw alleen in bed en in de andere kamer verdwijnt de man uit het huis. Welkom bij De Scheidingsclub. 
Een erg toepasselijke cover.
Het verhaal gaat over de perikelen van een groepje vrouwen (en een man) die gescheiden zijn. Ze praten samen over hoe ze de scheiding kunnen overleven. Verdriet en eenzaamheid, maar ook genoeg humor en opgewektheid. Ze gaan niet bij de pakken neer zitten, maar komen in actie.
Ik kon vanaf het begin wat moeilijk in het verhaal komen. Het leest over het algemeen prima, zonder al te moeilijke woorden of zinnen. Wel werd ik nieuwsgierig wanneer schrijfster Sophie King van personage wisselde. Ik wilde dan graag weten hoe het met de desbetreffende persoon verder ging. Daardoor las ik wel door. Wel vond ik het moeilijk om de personages uit elkaar te houden omdat het er nogal veel zijn. Over het algemeen vind ik de boeken van deze auteur erg leuk… Deze vond ik helaas iets minder, maar nog zeker de moeite om te lezen.
De scheidingsclub – Sophie King
Roman, paperback, 376 pagina’s, AW Bruna
Recensie:
Etenstijd? Kiezen jouw poppen voor een lekkere BBQ of gaan ze naar de snackbar om hun honger te stillen? In de stapelbedden kunnen ze heerlijk dromen over hun fijne vakantie en al hun avonturen!
klasgenoten vinden het fantastisch dat ze een boot, zoveel speelgoed en geld hebben en dat hij in een villa woont. Ze komen graag bij hem langs. Donovan merkt dat ze vooral langskomen voor zijn spullen en niet voor hem. Maar dan is er een spookdief in het dorp. En aangezien hij graag wil 
Recensie:
Dit traveljournal is niet zomaar een reisdagboek. Het is een naslagwerk waarin je kunt opschrijven wat een bepaalde gebeurtenis of situatie met je doet. Het gaat hierbij wel om de gebeurtenissen tijdens je reis. Voor soloreizigers kan het ook gezien worden als kletsbuddy, om je verhaal te vertellen.
Zelf vind ik het lettertype wel lastig. Het oogt vrolijk door de golvende letters (het aan elkaar schrift) maar leest niet vlot. De tekst langs de rand is origineel en er staan goede quotes en handige tips en tricks in. Vooral de reiservaring, van de schrijfster zelf, met betrekking tot reisziektes was verhelderend.
problemen. Ze denken dat de aliens steeds meer mensen op school in hun macht hebben. Maar is dat wel zo? Is alles wel zoals de kinderen denken dat het is? Of is hier wat anders aan de hand?
Deze verjaardagskaart zorgt er voor dat Lou en haar twee moeders, niet veel later, in Zuid-Spanje zijn. Lou beleeft daar leuke avonturen, terwijl ze in Nederland net veel problemen en zorgen had over iets dat ze gedaan had op school, en waarover haar moeders nog steeds boos zijn. In Tarifa maakt ze plezier en ontmoet ze leuke mensen. Ook kan ze kitesurfen, wat ze echt geweldig vindt.
Het verhaal begint met een drie pagina’s tellend verhaal over Mortimer Morrison die eigenaar is van de magische dierenwinkel. Dit verhaal heeft, aan de buitenkant van de pagina, een illustratiekader omdat dit een voorstukje is van het avontuur. Ook aan het einde van het boek komt dit illustratiekader weer terug omdat er dan omschreven wordt hoe het verder gaat met Mortimer Morrison.
Recensie:
Daardoor ontstaat een complete robot, dus: antenne, hoofd, lijfje en benen. Deze robot moet je nu zo snel mogelijk vinden op het kartonnen speelbord. Ook de andere spelers mogen mee zoeken. Degene die hem het eerste vindt, roept GESPOT en krijgt, wanneer het de goede robot is, een robotmuntje. Wie als eerste 10 muntjes heeft gewonnen is de winnaar van het spel.
Het grote goede manieren boek is een boek waarin de etiquette uitgelegd wordt aan kinderen. Dit gebeurd aan de hand van veel humor en leuke kleurrijke illustraties. Een heerlijk boek om aan kinderen te geven wanneer ze soms wat manieren bijgebracht moeten worden.
Dan blijkt dat de Nederlandse kindjes het helemaal niet zo slecht hebben aan tafel. Denk aan de lastige houten stokjes waarmee rijst gegeten moet worden. De tekeningen bij dit hoofdstuk zijn hilarisch.