Dwars door Amerika loopt een ononderbroken voetpad van 4256 kilometer: de Pacific Crest Trail. Lonely Planet noemde het al ‘een mythisch avontuur’. Hoe komt een doodgewoon meisje uit Rotterdam ertoe om deze monstertocht in haar eentje te ondernemen?
In Zes miljoen stappen loop je met haar mee door de meest afgelegen gebieden van Amerika. Wat begint met die ene (moeilijkste) eerste stap, eindigt in een reis vol avontuur, ontberingen, hoogtepunten en dieptepunten. Van verzengende hitte en dorst tot allesverdovende kou. Een reis waarin ze denkt volledig op zichzelf te zijn aangewezen, maar waarin ze gaandeweg leert dat je soms verder komt met anderen.
Recensie:
Wie regelmatig hier een kijkje neemt of mij volgt op sociale media weet dat ik dol ben op wandelen. Verhalen over wandelavonturen zijn dus ook wel aan mij besteed. Toen ik iets las over Zes miljoen stappen, zette ik het boek dan ook direct op mijn To Be Read lijst.
Zes miljoen stappen
Een half jaar met als doel een wandeltocht van 4256 kilometer. Dwars door Amerika één ononderbroken wandelpad volgen, de Pacific Crest Trail (kortweg PCT). Lies besloot alleen de tocht te lopen en door het lezen van dit boek kun je haar avontuur meebeleven. Read more
Afgelopen zomer keek heel Nederland naar het tv-programma B&B Vol Liefde. En als er één deelnemer uit sprong, dan was het wel voormalig stewardess Els. Door haar innemendheid, scherpe humor en talent als gastvrouw sloot iedereen Els in het hart. Het was dan ook een schok voor veel kijkers toen Els in Schotland door de B&B-eigenaar werd weggestuurd.
Maar terug in Nederland zit Els niet bij de pakken neer. Het liefdesverdriet waait over en in korte tijd wordt ze razend populair op Instagram, waar ze haar dagelijkse belevenissen en haar bijzondere avonturen als stewardess deelt. Bijna twintig jaar lang vloog ze de hele wereld over, en daar kan ze geweldig over vertellen.
In Somewhere Els deelt Els al haar reisavonturen en geeft ze een kijkje achter de schermen. Ze vertelt openhartig over het fascinerende beroep van stewardess: over de bijzondere ontmoetingen met passagiers, het keihard werken op tien kilometer hoogte, de hilarische situaties met reizigers, de hechte band met collega’s en de fijne tussenstops op exotische bestemmingen.
Recensie:
Vaste kijkers van B & B Vol liefde kennen haar natuurlijk wel: Els van Roode, Who Els? Ze vertrok voor de liefde naar Schotland, maar hoewel het er even veelbelovend uitzag, werd ze toch naar huis gestuurd. De publieklieveling – want dat was ze echt wel geworden – keerde terug naar Nederland. Zelf was ik één van die kijkers en ik moest vond het ook echt oprecht jammer dat Els haar spullen moest pakken. Geen aflevering was saai met haar gevatte opmerkingen, aanstekelijke lach en ik houd van haar humor. Voor iedereen die geen genoeg van Els kon krijgen… Somewhere Els! Read more
Lange-afstandswandelaar Tim Voors neemt ons mee naar de Portugese kust. Daar loopt de Fishermen’s Trail, een wandeltocht die iedereen – ook de beginnende wandelaar – in een week kan maken. Met etappes van zo’n 20 kilometer per dag en de zon, zee en een comfortabel bed binnen handbereik is het oude visserspad de ultieme instap-wandeling. Lekker uitwaaien, genieten van het heerlijke eten en tóch de volle wandelervaring van het (alleen of samen) wandelen. Of zoals de Portugezen zeggen: Aproveitar.
Recensie:
Ik ben dol op wandelen en ben zelf bezig met het lopen van LAW 5, het Nederlands Kustpad. En volgend jaar staat er een wandelreis naar de Italiaanse Amalfi kust op de planning. Toen ik het boek De Fishermen’s Trail zag, was mijn nieuwsgierigheid gewekt en dus kocht ik dit boek.
De Fishermen’s Trail
Een wandeling van vader en dochter langs de kust van Portugal. Tim Voors wandelt met zijn dochter Antonia een deel van deze wandeltocht. Een tocht die voor iedereen eigenlijk wel goed te wandelen is, ook als je geen wandelervaring hebt. Read more
Lieke Hester is hoofdagent bij politiebureau Burgwallen in Amsterdam. Inmiddels kan ze zonder te overdrijven zeggen: het wordt ook steeds gekker.
Van dealers en overlastveroorzakers op het Centraal Station tot hardleerse winkeldieven, en van suïcidepreventie tot lijkvindingen en moordonderzoeken… Het wordt ook steeds gekker bewijst dat geen dag hetzelfde is bij de politie. Het zijn de ontroerende en soms morbide verhalen, de humor en het plezier onder de collega’s en de onvoorspelbaarheid die de hoofdrol spelen in dit boek – de kanten van de baan waar je misschien geen idee van hebt.
Politiewerk is mensenwerk, en Lieke laat zien dat er uiteindelijk een mens in het uniform zit.
Recensie:
Met veel plezier heb ik Het kan ook nooit normaal – het eerste boek van Lieke Hester gelezen. Ik keek dan ook enorm uit naar dit tweede boek boordevol politieavonturen.
Het wordt ook steeds gekker
Lieke Hester deelt in haar tweede boek wederom heel wat verhalen van de straat. Net zoals bij het vorige boek is het ook dit keer weer een bonte verzameling. Het laat zien dat het werk bij de politie onvoorspelbaar is en dat het alle kanten op kan gaan. LEES HIER VERDER
‘Dat lijkt me nou zó leuk’ krijgt Lydian meestal te horen als ze vertelt dat ze een B&B in haar achtertuin heeft. Gevolgd door een dromerige blik waarachter ongetwijfeld knisperend wit beddengoed, vazen vol veldbloemen, croissants – zelfgemaakte natuurlijk – en glimlachende gasten schuilgaan. De realiteit is… anders. Er zijn gasten die zoveel lawaai maken tijdens de seks dat ze het ontbijt van je buren verstoren. Ze zijn rommelig, veeleisend, luidruchtig, liefdevol, depressief, dronken, enthousiast, en bovenal AANWEZIG.
Eerlijk en humoristisch vertelt Lydian hoe ze leerde een B&B te runnen op een manier die bij haar past. Nou ja, bijna altijd. Een boek vol anekdotes, bloopers en dingen die niemand je ooit vertelt over het hebben van een bed and breakfast.
Recensie:
Voor de één is het een droom, voor de andere een nachtmerrie: een B & B willen runnen. Niet mijn ding, maar ik ben zeker wel in voor een inkijkje in het leven van een B & B eigenaar. Doe alsjeblieft (niet) alsof je thuis bent maakt met de titel al duidelijk dat je ongetwijfeld gaat lachen bij het lezen van de anekdotes in dit boek.
Doe alsjeblieft (niet) alsof je thuis bent
Lydian Coppus schreef voor Libelle.nl haar populaire column B & B Bekentenissen. En nu heb je deze leuke bundel. Naast anekdotes over het verhuren van haar tiny house in de achtertuin, lees je ook de persoonlijke visie van Lydian en de nodige achtergrondinformatie. Juist de zelfreflectie maakt dat het écht een compleet verhaal wordt en je niet het gevoel hebt dat je informatie mist.
Leeservaring
Het boek begint bij het begin: hoe Lydian’s droom werkelijkheid was en hoe de B & B is ontstaan. Daarna volgen de verhalen over gasten en haar ervaringen met hen. Zoveel mensen, zoveel wensen, maar Lydian is door schade en schande ook wijzer geworden en beseft dat je niet alle wensen van een potentiële gast kunt én moet willen inwilligen.
Elk stukje wordt gevolgd door een nuchtere kijk op de zaak. Een stukje relativeringsvermogen en lering. Dit maakt het voor mij compleet.
Ik heb genoten van de verhalen. Als lezer denk je soms, oh wat leuk, maar vaker ook denk ik vooral “ehh… blij dat ik daar niet stond.” En daarmee wordt de titel ook direct verklaart. Of zoals Lydian aan het einde zelf zegt: voel je thuis, maar doe niet alsof je thuis bent!
Als twintiger doorkruiste Sarah Meuleman het Noorden van Engeland. Met een zware rugtas liep ze het beroemde Coast to Coast pad, van de Ierse Zee naar de Noordzee. Onlangs vond ze het dagboek terug dat ze tijdens haar reis heeft bijgehouden.
Twintig jaar na die eerste tocht besluit Sarah, inmiddels moeder, schrijver en geliefde, om het pad opnieuw te lopen. Zonder voorbereiding of noemenswaardige conditie, begint ze aan de zware route die al gauw een onverwachte wending neemt. Al wandelend in haar oude voetsporen herontdekt ze niet alleen het landschap, maar ook zichzelf.
Recensie:
Wie mij op social media en hier volgt, weet dat ik van wandelen houd. Dit boek van Sarah Meuleman die besluit de Coast to Coast Walk te lopen, maakt mij dan ook nieuwsgierig. Zeker omdat ze twintig jaar geleden ook al deze bijna 300 km lange route liep.
In mijn voetsporen
Twintig jaar geleden – als twintiger, liep Sarah Meuleman van St. Bees – aan de Ierse Zee – naar Robin Hoods Bay aan de Noordzee. De vondst van haar dagboek van deze reis, zorgde voor een verrassend besluit: ze gaat nogmaals deze wandeltocht lopen. Beter voorbereid dan toen. Althans… dat was de bedoeling. In werkelijkheid is haar voorbereiding nihil en heeft ze niet vooraf een wandelconditie opgebouwd. Zal ze Engeland kunnen doorkruizen en de tocht volbrengen?
Leeservaring
Het boek begint met een terugblik op een gebeurtenis toen Sarah klein was. Ze houdt niet van dezelfde weg twee keer afleggen. En toch is dat wat ze weer gaat doen.
Sarah vertelt niet alleen over de wandeltocht van nu, maar kijkt ook terug op twintig jaar geleden. Ze begint zelfs gesprekken met haar jongere ik. En dat brengt haar tot verrassende inzichten, al roept het in het begin vaker vragen op.
Haar verhaal is een mooie combinatie van de wandelervaring en haar persoonlijke levensverhaal. Je ervaart als lezer de bergen die ze heeft bedwongen, de mooie, maar ook de vervloekte stukken die ze te voet afleggen. De grillige natuur, vriendschappen onder wandelaars en gedachten die vrij spel krijgen tijdens zo’n lange wandeltocht.
Sarah weet alles heel levendig, maar ook heel eerlijk op papier te zetten. De tekeningen van de route met daarin de highlights passen goed bij de sfeer van het boek en zorgt dat het verhaal nog meer gaat leven. Alsof je zelf op de kaart kijkt en terug denkt aan de route die je net hebt afgelegd.
De sfeerimpressie die je hieronder ziet is gemaakt door Mark Limburg – de steun en toeverlaat van Sarah.
In mijn voetsporen(▶bol) (Of koop lokaal ▶Libris) Auteur: Sarah Meuleman Illustrator: Mark Limburg Genre: non-fictie Pagina’s: 256 ISBN: 9789044367041 Uitgeverij: The House of Books
*Dit boek ontving ik als recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Dit is het Into the Wild-verhaal van de opvallendste deelnemer uit B&B Vol Liefde. Bram Eijgenhuijsen deelt in Een wild leven het verhaal dat hij nooit op televisie heeft verteld. Hij gaat terug naar zijn jeugd, een moeilijke, onveilige periode waarin hij zich voor het eerst sterk aangetrokken voelt door de natuur. Uiteindelijk is het de stilte in Zweden, waar hij naar zichzelf leert luisteren. Een onvergetelijk boek over de complexe en universele zoektocht naar identiteit.
‘Mensen denken dat leven in de natuur een sprookje is, maar de natuur is rauw en wreed. Ik heb dieren moeten doden waar ik zielsveel van hield. Er zijn nachten geweest dat ik mijzelf in slaap huilde met een fles drank op mijn nachtkastje. De natuur is keihard voor me geweest, maar heeft me ook iets gegeven waar ik al heel lang naar op zoek was.’
Recensie:
Met veel plezier heb ik naar B & B vol liefde gekeken en ik heb genoten van de deelname van Bram. Zijn manier van leven en zijn vrolijke lach. Dus toen ik zag dat er een boek uit kwam waarin hij zijn verhaal verteld, was mijn interesse direct gewekt. Mijn blijdschap was dan ook groot toen er een recensie-exemplaar van Een wild leven op de mat viel.
Een wild leven
Bram heeft geen makkelijk leven gehad. In dit boek kijkt hij terug op zijn jeugd, hoe de liefde voor de natuur ontstond én hoe hij uiteindelijk zich los heeft gemaakt van verleden en een nieuw bestaan heeft opgebouwd in de schitterende natuur van zweden.
Hij vertelt veel over de permacultuur en of dat nou jouw ding is of niet: zijn enthousiasme en bevlogenheid hierin maakt zeker iets bij je los.
Leeservaring
Het verhaal van Bram is opgesplitst in twee gedeelten: het verleden in Nederland en zijn nieuwe leven in Zweden. Dit wordt met elkaar afgewisseld, waardoor je dingen ook goed kunt plaatsen en persoonlijk vind ik die afwisseling ook erg fijn.
Mooi vond ik het om te lezen hoe zij fascinatie voor de natuur ontstond. Het was ook een soort uitvlucht uit zijn eigen, hachelijke situatie.
Petje af dat hij zijn droom heeft verwezenlijkt, ook al ging dit zeker niet zonder slag of stoot. Het is een mooie eye-opener dat als je iets écht wilt en er honderd procent voor gaat, de mogelijkheden eindeloos zijn. Respect voor hoe hij zijn leven daar leidt. Ik zou het niet kunnen, maar Bram weet het gevoel van vrijheid en één zijn met de natuur heel mooi over te brengen.
Een wild leven (▶bol) Auteur: Bram Eijgenhuijsen Opgetekend door: Josephine van Bennekom Genre: Non-fictie Pagina’s: 256 ISBN: 9789021047089 Uitgeverij: Luitingh Sijthoff
*Dit boek ontving ik als recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week zetten de mensen van de ambulance zich in om zorg te geven aan wie dat nodig heeft. In deze bundel vertellen ambulanceverpleegkundigen, -chauffeurs en meldkamercentralisten de verhalen over wat ze meemaken: van heftige reanimaties tot hartverwarmende patiënten en van bizarre ongevallen tot aangrijpende 112-gesprekken. Ze worden geconfronteerd met lief en leed, hoogoplopende emoties, paniek en soms vreemde situaties, maar vooral met mensen en hun verhalen.
Recensie:
De gezondheidszorg is een onderwerp waar ik interesse voor heb. Niets voor niets werk ik zelf ook in deze sector. De verhalen van de mensen van de ambulance is een dikke bundel boordevol ervaringen van ambulancemedewerkers. Meldkamercentralist, ambulancechauffeur, zorgambulancebegeleider en ambulanceverpleegkundige.
De verhalen van de mensen van de ambulance
Belangrijk om te weten voordat je dit boek aanschaft is dat deze omnibus slechts elf nieuwe verhalen bevat. De rest is eerder verschenen in de verhalenbundels De mensen van de ambulance en Verhalen uit de ambulance.
Leeservaring
Ik had de eerdere verschenen boeken nog niet gelezen, dus voor mij zijn alle verhalen nieuw. En hoewel het een aardig dik boek is, pak je hem toch snel tussendoor op. Het is ideaal om even een paar verhalen te lezen en daarna het boek weer even aan de kant te leggen.
De onderwerpen zijn divers: van A1 meldingen waarbij letterlijk elke seconde telt, tot rustige klusjes zoals het zetten van een euthanasienaald. Bij dat laatste hebben de medewerkers van de ambulance ook echt tijd voor de patiënt en dat levert vaak mooie verhalen op. Maar ook ben je deelgenoot van de schrijnende situaties die zij tegen komen tijdens hun werk. Gelukkig is er ook tijd voor humor, wat de boel weer wat luchtiger maakt.
Juist de diversiteit aan verhalen zorgt er voor dat het een prettige bundel is om te lezen. Een boek met een lach en een traan. Ook wordt er diverse keren uitgesproken wat het nadeel is van hun “vluchtige” werk. Ze brengen mensen naar het ziekenhuis, maar weten meestal niet hoe het afgelopen is met de patiënt. Ik vind het mooi dat dit ook bespreekbaar wordt gemaakt, want ik kan mij voorstellen dat het soms echt nodig is voor de afsluiten van een casus. Sommige dingen hakken er nu eenmaal hard in en dan is niets weten best frustrerend lijkt mij.
Francien Regelink stuurde op haar vijftiende een foto van haar borsten naar de jongen op wie ze verliefd was. Na de vakantie hingen er kopieën door de hele school. Sinds het verschijnen van ‘Francien laat je tieten nog eens zien’ in 2016, is Francien regelmatig aangeschoven in programma’s als Een Vandaag en RTL Boulevard om over (shame)sexting te praten en geeft ze gastlessen op middelbare scholen. Met haar persoonlijke verhaal wil ze vooral benadrukken dat het nooit jouw schuld is als foto’s ongevraagd worden gedeeld en dat sexting ook heel leuk is. In een tijd waarin foto’s via sociale media nog sneller verspreid kunnen worden, is dit boek relevanter dan ooit.
Recensie:
In 2016 verscheen Francien laat je tieten nog eens zien voor het eerst. Toen zij een foto van haar blote borsten naar een jongen stuurde, speelde het leven zich vooral offline af. Ze vertelt over haar leven én wat de verspreiding van de foto met haar heeft gedaan. Het boek is drie jaar niet verkrijgbaar geweest, maar is nu opnieuw verschenen. Dit keer bij Blossom Books. In de tussentijd is Francien ook tot een ander inzicht gekomen: ze legt de schuld niet langer bij zichzelf.
Francien laat je tieten nog eens zien
Wanneer je begint met lezen, leer je eerst Francien goed kennen. Hierdoor krijg je een duidelijk beeld van hoe haar leven er op dat moment uit zag. Op deze manier krijgen overigens de pubers van nu ook een goed beeld van het – toen nog grotendeels offline – leven. Zelf vond ik het wel aardig herkenbaar, met één grote enkele computer thuis. Alleen stam ik nog uit de generatie dat wij geen internet hadden toen ik vijftien was.
Leeservaring
Hoewel ik het levensverhaal leuk vond om te lezen, vond ik dat er toch veel verhaal om heen was geschreven. Op bladzijde 78 komt pas het moment dat Francien de foto maakt. Dan hoor je een tijdje niets over de foto en twee hoofdstukken verder lekt de foto uit. Ik had verwacht dat het wat meer over de tijd van de foto zou gaan en wat minder over haar leven daarvoor. Het boek begint bij haar vierde levensjaar, wat ik niet echt relevant vond. Ik kan mij voorstellen dat de jeugd van nu daardoor ook wat vaart mist in het verhaal.
Het onderwerp is actueler dan ooit, dus ik vind het mooi dat dit boek weer verkrijgbaar is. Er wordt ook even stilgestaan bij hoe snel de verspreiding nu zou kunnen gaan. En de bijbehorende impact. Ook regelgeving toen versus nu wordt kort besproken.
Kleine kanttekening: Francien geeft ook aan dat sexting ook heel leuk is en dat het vaak gewoon goed gaat. Voor de jeugdige leeftijd vind ik dat een beetje een tegenstrijdig en lastig punt. Want je weet van te voren nooit of het goed gaat of niet en ook al voelt het nu goed, er kan altijd misbruik van worden gemaakt. Persoonlijk vind ik dat dit wel wat uitgebreider besproken kon worden.
Het onderwerp (shame) sexting is belangrijk en alleen daarom vind ik dat dit boek zeker op alle middelbare scholen in de schoolbibliotheek zou moeten staan. Gelukkig zijn er steeds meer initiatieven die het verhaal van sexting op scholen bespreekbaar maken. Wanneer docenten dit zelf willen doen, kan dit boek een mooie start hiervan zijn.
Je werkt in een vreemd land en je veroorzaakt een ongeval. Je wordt aangehouden en opgesloten in een overbevolkte cel. Je weet niet voor hoelang. Je baas, veel ouder dan jij, is stiekem ook je geliefde. Maar is hij wel te vertrouwen? Zal hij je kunnen bevrijden? Een nacht in een kooi is het waargebeurde verhaal van Jasmine, een jonge vrouw uit Merksplas. In de zomer van 2019 belandde ze onverhoeds in een Egyptische gevangenis. In haar eigen frisse stijl vertelt Jasmine hoe het zo ver kon komen, met humor en zelfspot. En in vier talen, zoals dat in de werkelijkheid ook het geval was. Met, indien nodig, ook de vertaling erbij natuurlijk.
Recensie:
Ik kreeg van auteur Jasmine de vraag of ik haar boek wilde lezen en daarna een recensie wilde plaatsen. Een nacht in een kooi is haar waargebeurde verhaal. Een gebeurtenis die je nooit hoopt mee te maken. Maar het overkwam haar wel…
Een nacht in een kooi
Jasmine werkt en woont in Egypte wanneer ze betrokken raakt bij een ongeluk. Een fout van haar en meteen wordt duidelijk dat het er iets anders aan toe gaat in dit land dan wij gewend zijn. Ze wordt opgepakt en in een overvolle cel gezet. Wachtend op wat komen gaat, zit ze in onzekerheid. Hoe lang zal ze hier moeten blijven?
Leeservaring
Jasmine heeft haar verhaal levendig weten te vertellen en dat maakt dat ik het boek uit heb gelezen. Ze is eerlijk, oprecht en weet ondanks het zware onderwerp er toch ook humor in te gooien. Was haar schrijfstijl anders geweest, dan was ik zeker eerder afgehaakt. Waarom? Dat zal ik hieronder proberen zo duidelijk mogelijk uit te leggen.
Hoewel Jasmine een vlotte pen heeft, merk ik dat de schrijfstijl toch lastig te volgen is. Ze vertelt haar eigen waargebeurde verhaal en ik heb het gevoel dat het nog al van de hak op de tak springt. Een risico wat je loopt wanneer je jouw eigen verhaal vertelt. Jij weet alle connecties, maar ik heb begreep de verbanden tussen alles niet of veel te laat. Het verhaal dat ze opgeschreven heeft is identiek aan de gebeurtenissen, maar misschien is dit ook direct een valkuil geweest. Het feit dat er vier talen in voorkomen (ook al wordt het indien nodig vertaald) maakt dat het geheel wat rommelig en verwarrend overkomt. Ik denk persoonlijk dat het verhaal beter uit de verf was gekomen wanneer het bij één taal was gebleven.
Maar één ding wil ik wel meegeven: ik vind het ontzettend moedig dat Jasmine haar verhaal wereldkundig maakt. Het drukt je als lezer met de neus op de feiten: het leven is niet alleen maar rooskleurig.
Deze site gebruikt functionele cookies en externe scripts om je beleving te verbeteren.
Privacyinstellingen
Privacyinstellingen
Deze site gebruikt functionele cookies en externe scripts om je ervaring te verbeteren. Welke cookies en scripts worden gebruikt en hoe deze je bezoek beïnvloeden, wordt aan de linkerkant gespecificeerd. Je kunt je instellingen op elk gewenst moment wijzigen. Je keuzes hebben geen invloed op je bezoek.
Opmerking: Deze instellingen zijn alleen geldig voor de browser en het apparaat dat je nu gebruikt.