Mag ik je nummer even? [recensie]
Poppy Wyatt is haar verlovingsring kwijt! Een antiek geval, al drie generaties in het bezit van de familie van Magnus, haar aanstaande. Over tien dagen is de bruiloft! En terwijl ze buiten met haar vriendinnen staat te bellen, wordt haar mobieltje plotseling uit haar handen gegrist. Ook dat nog! Nu is de crisis compleet. Wat moet ze zonder telefoon beginnen? Helemaal hyper denkt Poppy dat ze aan het hallucineren is geslagen wanneer ze in een afvalbak zomaar een smartphone ziet liggen. Hebbes! Maar het duurt niet lang voor de eigenaar, de botte zakenman Sam Roxton, zich meldt. En Sam is ‘not amused’ als Poppy ijskoud weigert haar schat aan hem af te staan.
Recensie:
Een heerlijke chicklit van Sophie Kinsella. Met een smartphone die centraal staat.
Mag ik je nummer even?
Poppy Wyatt treedt binnenkort in het huwelijksbootje. Natuurlijk showt ze iedereen haar verlovingsring. De ring is een erfstuk en dus heeft ze een groot probleem wanneer ze haar ring kwijt is. Met nog tien dagen te gaan tot de bruiloft, moet ze de ring terugvinden. Maar hoe?
Het noodlot slaat nog harder toe, want wanneer Poppy alle hulptroepen wil inschakelen, wordt haar telefoon uit haar handen gegrist. Radeloos loopt ze het hotel weer in. Maar wellicht is het geluk dit keer aan haar kant. In de lobby vindt zij een smartphone. Ze eigent het ding direct toe en bewaakt het met haar leven. Maar dan komt zakenman Sam de telefoon opeisen. Poppy weigert dit en daardoor volgt een hilarisch verhaal tussen Sam en Poppy met de smartphone als inzet.
De gevonden telefoon behoort toe aan de personal assistant van Sam. Er kom en dan ook veel belangrijke berichten op binnen. Poppy voelt zich daar verantwoordelijk voor en stuurt alle berichten door. Maar niet voordat ze deze daadwerkelijk heeft beluisterd en gelezen…
Zelfs als er persoonlijke berichten binnenkomen voor Sam, kan Poppy de verleiding niet weerstaan. Als dat maar goed afloopt… Ze heeft immers nog altijd haar verlovingsring nog niet terug!
Mag ik je nummer even? – Sophie Kinsella
Roman, paperback, 384 pagina’s, The House of Books
Wij ontvingen de groene variant van deze &Ink Schoolagenda, maar voor liefhebbers is deze ook verkrijgbaar in het oranje. Een mooie plaat op de cover, maar wel een rustig exemplaar. De binnenzijde van deze planner is dat ook. Witte pagina’s met oranje lijnen en tekst. Veel schrijfruimte en verder geen poespas. Mis je hier en daar toch een plaatje? Dan kun je uiteraard zelf wat decoratie toevoegen. 
In de verdwenen kamer draait het bouwen van een boomhut door de leden van De Groene Hand een belangrijke rol. Ze gebruiken oude materialen die ze vinden op het verlaten terrein achter het tankstation. Een busje dat daar staat, wekt hun aandacht. Wanneer ze een geheimzinnig briefje vinden in de bus, gaan ze op onderzoek uit.
toe komt varen. Het zijn de Piraten Piet en Riet. Piet komt aan boord van de boot van Peer en eist goud van hem. Maar als Peer en de kinderen duidelijk maken dat ze geen goud hebben, zegt Riet dat Piet de jongen die een tand mist maar in het water moet gooien. Maar hier steekt Juf Fiep natuurlijk een stokje voor. Dan bedenken ze een plan om de piraten te slim af te zijn, maar zal het hen lukken?
Pretty in Ink
winter. Op iedere bladzijde is een prachtige tekening te zien met een winterlandschap en een stukje verhaal over deze plaat. Het kind leert ondertussen welke voetsporen bij welke dieren horen en omschrijft tevens wat het dier eet of hoe de vacht er in de winter uitziet. Onze zoon vond het erg leuk om de flapjes open te maken en dan vooral van de holletjes waar de dieren in slapen tijdens de koudste maanden. Wel vond hij het jammer dat het meeste verteld wordt over vogels. Hij had graag nog iets meer flapjes gezien van bijvoorbeeld de vos, hert of eekhoorn. Toch is een boek met flapjes altijd erg leuk om te openen. De flapjes in dit boek gingen ook prima open door een kinderhandje, zodat het een echt ‘samenlees’ boek wordt.
Dit is een handig boekje om de mooiste uitspraken van je kinderen in vast te leggen. Wat ik ook erg fijn vind aan dit boekje, is dat het niet al te groot of dik is. Je neemt hem makkelijk mee in je tas. Want mijn ervaring is dat de meest opmerkelijke opmerkingen eruit rollen, wanneer je dit het minst verwacht. Dit boekje heeft 64 pagina’s waar je de opmerkingen in kunt opschrijven. Uiteraard met een aanduiding voor de datum, en wie het gezegd heeft. Zo kun je het dus ook bijhouden voor meerdere kindjes tegelijk. Er is meer dan genoeg ruimte om alles zo goed mogelijk op te schrijven! Bij mij zit Apekool & Prietpraat nu standaard in de tas en raakt hij al goed gevuld. Het boekje is ook erg leuk om cadeau te geven.
wijk. Wanneer zijn vader wil trouwen met de (niet zo vriendelijke) juffrouw Drakenstein, ontdekt hij dat er een stadje is waar het helemaal niet zo mooi is. Waar niemand tevreden lijkt en waar de mensen niet vrolijk zijn. Het lied van Nina, de hulp in hun grote huis, heeft hier alles mee te maken. Het blijkt dat deze stadjes ooit samen één stad waren.