Slobber wil knuffelen [recensie]
Slobber, een boomdraakje, wil graag knuffelen. Maar elfje Evi heeft daar helemaal geen zin in!
Waarom eigenlijk niet?
Ontdek waarom je beter niet met boomdraken kunt knuffelen. Zeker niet als ze Slobber heten…
Recensie:
De cover trekt in ieder geval de aandacht. Een meisje dat heel duidelijk aangeeft dat ze iets niet wil. De titel verduidelijkt al wat er aan de hand is: Slobber wil knuffelen. Maar aan de tekening te zien, wil het meisje dit niet. Wat is hier aan de hand?
Slobber wil knuffelen
Een klein meisje en een grote, groene draak. Hoewel de draak groot is, ziet hij er vriendelijk uit. Hij wil graag een knuffel van het meisje, maar Evi wil dat absoluut niet geven. Is ze boos op Slobber de draak? Houdt ze niet van knuffelen? Of is er iets anders aan de hand…
In de prenten die volgen wordt je als lezer meegenomen naar de discussie tussen de twee. Slobber weet niet waarom Evi geen knuffel wil geven, terwijl zij zegt dat hij dat echt wel weet. Slobber probeert zielig te doen, in de hoop zo een knuffel te krijgen. Maar Evi houdt vol. Wanneer ze een konijntje wel een knuffel geeft, weet je dat ze niets tegen knuffelen zelf heeft. Slobber is natuurlijk een tikkeltje jaloers. Wanneer Slobber een jong vogeltje helpt dat uit het nest is gevallen, kan Evi niet anders dan Slobber een knuffel geven… En dan weet je als lezer precies waarom ze dat eigenlijk liever niet doet!
Leeservaring
Schitterende prenten die het gevoel duidelijk overbrengen. De lieve Slobber die niets liever wil dan een knuffel, maar ook Evi die heel duidelijk is dat ze dat niet wil. Eigenlijk kun je aan de tekeningen al het verloop van het verhaal zien. De tekst werkt ondersteunend en zorgt er voor dat je als ouder geen verhaal hoeft te verzinnen. Als lezer krijg je echt wel een beetje medelijden met Slobber. Maar het plot zal je doen schaterlachen en vraagt zeker om meer. Boek dichtslaan en overnieuw beginnen dan maar!
Slobber wil een knuffel – Sean Julian
Prentenboek, hardcover, 32 pagina’s, De Vier Windstreken
wijk. Wanneer zijn vader wil trouwen met de (niet zo vriendelijke) juffrouw Drakenstein, ontdekt hij dat er een stadje is waar het helemaal niet zo mooi is. Waar niemand tevreden lijkt en waar de mensen niet vrolijk zijn. Het lied van Nina, de hulp in hun grote huis, heeft hier alles mee te maken. Het blijkt dat deze stadjes ooit samen één stad waren.
Het boek is in duidelijke taal geschreven en door de kleurrijke en speelse vormgeving oogt het boek heel aantrekkelijk voor kinderen. De hoeveelheid tekst per onderwerp is kort, zodat de aandacht niet verslapt en het leuk blijft om te lezen. Het is immers geen leerboek.
prinsessen. Maar ook mythische dieren zoals een eenhoorn en draken vindt je terug in dit kleurboek. Wanneer je even lekker wilt ontspannen pak je dit mooie boek erbij en begin je aan een plaat die jou op dat moment het meeste aanspreekt. Je kunt dan alles om je heen even vergeten.
Luuk komt er achter dat het niet alleen onhandig is, maar ook niet zo leuk voor anderen. Dat besef komt wanneer niemand meer met hem wil spelen. Gelukkig weet zijn moeder raad. Er zijn heel veel trucjes om er voor te zorgen dat de boosheid afneemt en verdwijnt.
vader en dienstmeisje Nina. Maar dan heb je ook nog de verschrikkelijke juffrouw Drakenstein. In eerste instantie heeft Joris niet zo veel problemen met haar, maar haar karakter wordt steeds bozer. En dat nu zijn vader trouwplannen heeft met haar! Wanneer Nina een oud lied zingt, wordt juffrouw Drakenstein furieus. Ze stuurt het dienstmeisje weg, want in haar bijzijn wordt dat afschuwelijke lied niet gezongen! Joris snapt er niets van, hij vindt het lied juist mooi. Maar dan ontdekt hij waarover het lied gaat…
