Araya [recensie]
In Araya gaat het gelijknamige hoofdpersonage op zoek naar zichzelf in een land dat haar compleet vreemd is, waar ze de taal niet spreekt en geen vrienden heeft. Tot ze Mariko ontmoet, die haar meesleurt in de ondergrondse jongerencultuur van het bruisende Bangkok. Hun vriendschap betekent gauw de wereld voor Araya, tot die plotsklaps instort.
Recensie:
Hoewel beeldromans niet mijn voorkeur hebben, was ik toch nieuwsgierig naar het verhaal over Araya. Een Belgisch meisje dat na het overlijden van haar vader in een compleet andere wereld terecht komt. Ze verhuist naar haar moeder in Thailand. Zij spreken elkaars taal niet, maar dat is wel één van de kleinste problemen die ze ondervindt aan de andere kant van de wereld.
Araya
Net haar vader verloren en nu gaan wonen in een compleet ander land met andere gebruiken. Dat zij geen Thais spreekt en haar moeder amper Nederlands, helpt niet echt. De man waarmee haar moeder samen woont, is een nare vent. En de cultuurverschillen enorm. Gelukkig is er ook plaats voor positiviteit: Mariko. Zij wordt een echte vriendin en neemt Araya mee in het bruisende leven van Bangkok. Een hechte vriendschap groeit, maar er spelen ook vragen op. Want Araya worstelt met haar gevoelens…
Leeservaring
De hoeveelheid tekst is minimaal en de tekeningen voeren de boventoon. Toch zul je als fervent lezer, snel vooral letten op de tekst. Wat jammer is, want de prenten laten ontzettend veel zien, maar soms moet je er wel de tijd voor nemen. En eerlijk is eerlijk: dat had ik het grootste gedeelte van de tijd niet. Gewoon omdat een beeldroman niet mijn favoriete genre is en het verhaal zich echt wel richt op jongeren die hun geaardheid aan het ontdekken zijn. Dus in dat opzicht ben ik in meerdere opzichten niet de doelgroep waar het verhaal zich op richt.
Voor jongeren denk ik wel (h)eerlijk leesvoer.
Araya (▶bol) – Christina De witte
Beeldroman, paperback, 240 pagina’s, Pelckmans
Recensie:
De grote vraag is dus of het boek 
Naarmate ik meer ruimtes in het huis ging opruimen, werd ik steeds enthousiaster. En ik zag dat ik veel dingen al eens eerder tijdens een opruimpoging in de hand had gehad. Maar nu zag ik het nut van bewaren niet meer. Afstand doen van je spullen is een lastig proces. Ik ben blij dat ik nu handvatten heb gekregen om echt kritisch te kijken naar mijn spullen. Het opruimen nu is een behoorlijke klus, maar werpt natuurlijk wel zijn vruchten af voor een volgende keer.
broer Maxim terecht. Wanneer Maxim en zijn beste vriend Ryder naar een te gek feest willen, is er één probleem: ze zijn vrijgezel. De party is alleen voor stelletjes en Maxim weet wel iemand die zijn vriendin wil spelen. Moet alleen Ryder nog iemand hebben. En Emily is de aangewezen persoon om voor één avond zijn vriendin te spelen…
ze voor een keuze staan. Accepteren ze de onderlinge verhoudingen of gaan ze er heel anders mee om?
Het kan zijn dat dit verhaal toch niet helemaal geschikt voor jou is, ook al ben je wel fan van het 
toveren. Ook al is het nog maar net november. Ze moet toch iets doen om het lawaai van haar nukkige buurman te verzachten. Want wat kan er nou zo belangrijk zijn dat je elke avond de boel aan het verbouwen bent? Simpelweg aan Aiden vragen of hij eens kan stoppen met klussen, lijkt in ieder geval geen oplossing.
Recensie:
Leeservaring
Hoewel de titel misschien anders doet vermoeden, hebben Roel en Marieke al langere tijd een relatie. Ze wonen samen, maar leven wel erg langs elkaar heen de laatste tijd. En frustraties maken het er niet gezelliger op. Wanneer ze besluiten een weekje weg te gaan, hopen ze allebei dat dit een keerpunt al worden. Alleen moeten ze daarvoor vastgeroeste patronen wel doorbreken…
nodige akward momentjes tussen hen. De vakantie blijkt in alle opzichten anders uit te pakken dan gepland. Kan hun vriendschap de tegenslagen allemaal aan?