Araya [recensie]
In Araya gaat het gelijknamige hoofdpersonage op zoek naar zichzelf in een land dat haar compleet vreemd is, waar ze de taal niet spreekt en geen vrienden heeft. Tot ze Mariko ontmoet, die haar meesleurt in de ondergrondse jongerencultuur van het bruisende Bangkok. Hun vriendschap betekent gauw de wereld voor Araya, tot die plotsklaps instort.
Recensie:
Hoewel beeldromans niet mijn voorkeur hebben, was ik toch nieuwsgierig naar het verhaal over Araya. Een Belgisch meisje dat na het overlijden van haar vader in een compleet andere wereld terecht komt. Ze verhuist naar haar moeder in Thailand. Zij spreken elkaars taal niet, maar dat is wel één van de kleinste problemen die ze ondervindt aan de andere kant van de wereld.
Araya
Net haar vader verloren en nu gaan wonen in een compleet ander land met andere gebruiken. Dat zij geen Thais spreekt en haar moeder amper Nederlands, helpt niet echt. De man waarmee haar moeder samen woont, is een nare vent. En de cultuurverschillen enorm. Gelukkig is er ook plaats voor positiviteit: Mariko. Zij wordt een echte vriendin en neemt Araya mee in het bruisende leven van Bangkok. Een hechte vriendschap groeit, maar er spelen ook vragen op. Want Araya worstelt met haar gevoelens…
Leeservaring
De hoeveelheid tekst is minimaal en de tekeningen voeren de boventoon. Toch zul je als fervent lezer, snel vooral letten op de tekst. Wat jammer is, want de prenten laten ontzettend veel zien, maar soms moet je er wel de tijd voor nemen. En eerlijk is eerlijk: dat had ik het grootste gedeelte van de tijd niet. Gewoon omdat een beeldroman niet mijn favoriete genre is en het verhaal zich echt wel richt op jongeren die hun geaardheid aan het ontdekken zijn. Dus in dat opzicht ben ik in meerdere opzichten niet de doelgroep waar het verhaal zich op richt.
Voor jongeren denk ik wel (h)eerlijk leesvoer.
Araya (▶bol) – Christina De witte
Beeldroman, paperback, 240 pagina’s, Pelckmans
Recensie:
Inhoud van de doos
De puzzelstukjes zijn stevig en klikken goed in elkaar. Je zet dit bouwwerk in elkaar zonder lijm. Door de nummering te volgen gaat eigenlijk alles vanzelf. Op elk puzzelstukje staat niet alleen een getal, maar ook een pijl, die de richting aangeeft van waar het volgende stukje geplaatst moet worden. Dit is soms ernaast, maar soms ook erboven of eronder.
Recensie:
huisartsenpraktijk niet in een witte jas. Maar het verloop voor een simpel doktersbezoekje waarmee de meeste kindjes voor het eerst kennismaken met de huisarts is goed in beeld gebracht.
Twee ideale collega’s en vriendinnen: Holly en Roz. Ze delen samen een kantoor, hebben hetzelfde gevoel voor humor én ze bepreken alle 
Fenna is verliefd en dat is heerlijk. En natuurlijk is ze nog altijd druk met haar Lastpakken club. Echter heeft het ook gevolgen op andere gebieden. Zo heeft ze de laatste tijd iéts minder haar best gedaan op school. En nu nadert het moment van de waarheid: de rapporten worden uitgedeeld…
Er zit veel vaart in het verhaal en het gevoel dat iets niet klopt, zorgt dat je door blijft lezen. Dan komt er een plotwending die je absoluut niet had kunnen voorspellen. Helaas deed dat voor mij ook afbreuk aan het verhaal. Het is een tikkeltje vaag, vergezocht en totaal ongeloofwaardig. En in rap tempo wordt alle spanning die van te voren opgebouwd was, in één keer teniet gedaan. Voor mij persoonlijk voelde het een beetje als een kater toen ik het boek dichtsloeg…
toch niet meer zo lekker in haar eentje… Wanneer ze hoort dat er iemand buiten om het huis heen loopt, neemt de paniek het van haar over. Is ze overgeleverd aan haar lot of zal er toch nog een redder in nood ten tonele verschijnen?
Recensie:
Het handzame formaat vind ik dan wel weer erg fijn. Gewoon even een lekker tussendoor momentje pakken én niet steeds met een half ingekleurde plaat achterblijven. Misschien dat anderen zich er niet zo aan storen, persoonlijk vind ik het wel lekker wanneer ik in één keer de hele prent kan kleuren.