Jona woont met zijn Joodse vader en grootmoeder in een Amsterdams hofje. Als hij voor zijn profielwerkstuk gekoppeld wordt aan de flapuit Elin en de eigengereide Lucas, komt zijn leven op zijn kop te staan. Het onderwerp van dit werkstuk is namelijk Jona’s grootmoeder. Ze heeft beginnende alzheimer en praat steeds over haar geliefde Simon – terwijl Jona nog nooit van een Simon heeft gehoord. Jona’s vader is niet blij met alle aandacht voor zijn zwakke, oude schoonmoeder. Of zit er meer achter?
De spanningen lopen steeds hoger op…
Recensie:
Eerder las ik al andere boeken van Anna van Praag, dus ik was nieuwsgierig naar wat Jona mij zou brengen. Een Young Adult waarin een schoolopdracht opeens heel persoonlijk wordt. En er meer ontdekt wordt, dan hij ooit van te voren had kunnen bedenken…
Jona
Wanneer Jona voor zijn profielwerkstuk gekoppeld wordt aan Elin en Lucas, weet hij niet of hij blij moet zijn of niet. Ten eerste is het tweetal heel anders dan hem, maar hij weet eigenlijk niet of hij blij moet zijn met het onderwerp. Hoewel hij zelf het idee geopperd heeft om de opdracht over zijn oma te doen die alzheimer heeft, begint hij toch te twijfelen of dat een goed idee is. Maar zijn klasgenoten zien het helemaal zitten. En dus gaan ze aan de slag.
Jona’s oma heeft beginnende dementie en praat regelmatig over ene Simon. Echter heeft Jona geen idee wie dat is. Kent ze hem van vroeger? Het trio besluit te gaan praten met Jona’s grootmoeder en gaan op onderzoek uit. Stapje voor stapje duiken ze in het verleden en ontdekken steeds meer. Jona’s vader is van mening dat ze de oude vrouw met rust moeten laten. Maar je voelt aan alles dat er meer speelt.
Leeservaring
Het onderwerp vind ik echt mooi gekozen. Aan de hand van de gesprekken met Jona’s oma gaan de vrienden op onderzoek naar wat herinneringen precies zijn en hoe deze werken. Hoe komt het dat dementerende ouderen veel vergeten van het heden, maar dingen uit het verleden haarscherp op hun netvlies hebben? De eerste hoofdstukken vloog ik door het boek heen. Op een gegeven moment vond ik dat de vaart er iets uit ging. In mijn optiek hadden sommige passages wel iets sneller mogen gaan. Neemt niet weg dat ik nieuwsgierig bleef naar het einde, want je voelt als lezer aan alles dat er geheimen meespelen in dit verhaal. En het boek dichtslaan zonder te weten wat er precies gaande is, was voor mij geen optie.
Jaren na haar verhuizing van Limburg naar Amsterdam is Kiki haar brugklasleven volledig uit het oog verloren. Een uitnodiging voor een reünie van haar school maakt haar nieuwsgierig. Zouden haar oude vriendinnen haar nog herkennen? En Milo, haar eerste vriendje aan wie ze veel mooie herinneringen heeft? Ondanks praktische bezwaren met haar eigen winkel, besluit ze een uitje te maken naar haar geboorteplaats. Maar is ze voorbereid op wat haar te wachten staat?
Recensie:
Kiki is tijdens het eerste jaar van de middelbare school verhuist van Limburg naar Amsterdam. Het contact met haar vriendinnen verwaterde al snel en ook het contact met haar eerste liefde Milo verdween. Wanneer ze een brief krijgt dat er een reünie op haar oude school is, komen de herinneringen naar boven.
Reünie
Hoewel Kiki twijfelt of ze wel moet gaan naar de reünie, stimuleert haar vriendin en zakenpartner Djuna haar wel te gaan. En dus neemt ze een weekje vakantie op en vertrekt naar een hotel in Limburg.
Kiki gaat naar haar oude school toe en komt gelukkig ook haar oude vriendinnen tegen. En ook haar vriendje Milo van destijds is van de partij. Alleen is alles anders aan hem. Of beter gezegd: aan haar. Hoewel Kiki dit absoluut niet had verwacht, is ze wel nieuwsgierig en brengt ze na de reünie ook tijd door met Melanie. Al snel blijkt dat ze het nog altijd heel goed met elkaar kunnen vinden.
Leeservaring
Ik vind het positief dat er steeds meer boeken komen met genderidentiteit als onderwerp. Echter is dit een novelle en dat vind ik erg jammer. Hierdoor is het onderwerp heel oppervlakkig en gaat het verhaal nergens de diepte in. Bij feelgood verhalen is dit meestal geen probleem, maar mijn inziens krijgt het onderwerp nu niet de aandacht die het verdient.
Voor het onderwerp transgender een te oppervlakkig verhaal. Maar een leuk tussendoortje wanneer je puur voor het feelgood-gevoel gaat.
Reünie – Suzanne Peters Novelle, e-book, 61 pagina’s, De Boekenvos
Een jaar na de zelfmoord van haar man besluit Lotte zijn route over de Camino te herlopen. Maar dan ontrafelt ze een duister geheim. De 44-jarige chocolatier Lotte Bonnet woont al jaren gelukkig in Zuid-Limburg met haar man Emil, een voormalige vluchteling uit Bosnië. Maar dan pleegt Emil onverwacht zelfmoord tijdens het lopen van de Camino en blijft Lotte ontredderd achter.
Als ze elf maanden later naar Bosnië reist om zijn as uit te strooien, ontdekt Lotte dat Emil heeft gelogen over zijn identiteit. Ze schakelt een advocaat uit Sarajevo in om onderzoek te doen naar zijn verleden, en die komt tot een schokkende ontdekking. Ondertussen gaat Lotte zelf de Camino lopen, exact volgens de route en planning van Emil. Ze wil achterhalen wat hem tot zijn wanhoopsdaad dreef. Maar iemand volgt haar, iemand die niet wil dat ze de waarheid ontdekt.
Recensie: Hoewel ik eigenlijk niets met geschiedenis heb en boeken die daar over gaan, meestal links laat liggen, sprak de samenvatting van dit verhaal mij aan. De pelgrimsroute Santiago de Compostella sprak mij aan en haalde mij over om toch aan dit boek te beginnen. Gelukkig maar, want ik had dit verhaal niet willen missen! Het is een boek dat echt wel een indruk achterlaat en als lezer moet je wellicht even acclimatiseren na het dichtslaan van dit boek.
De Camino
Lotte staat op het punt te beginnen aan een groot avontuur: het lopen van De Camino. De tocht moet haar antwoorden geven op vragen die ze heeft na de onverwachte zelfmoord van haar man Emil. Tijdens het lopen van dezelfde pelgrimstocht, beroofde hij zichzelf van het leven. Bijzonder aan de reis van Lotte is, dat ze alles precies hetzelfde doet als haar overleden man. De vertrekdatum, de overnachtingsplaatsen en zelfs de kamers die ze boekt. Allemaal precies één jaar na hem. Alles om maar zo dicht mogelijk bij haar man te komen én hopelijk zo te ontdekken wat hem ertoe heeft bewogen er een einde aan te maken.
Vragen heeft Lotte genoeg, want na zijn overlijden heeft ze ontdekt dat hij niet de man was die zij dacht. Hij heeft gelogen over zijn identiteit en dus wil ze weten waarom. Als lezer merk je al snel dat er iemand is die haar stappen nauwlettend in de gaten houdt. En die niet wil dat ze de waarheid over haar man ontdekt…
Leeservaring
Eenmaal begonnen in dit boek, is het verhaal lastig naast je neer te leggen. Je leest grotendeels vanuit het personage Lotte en reist zo met haar mee over de pelgrimsroute. Af en toe zie je een app-berichtje van Emil aan Lotte die hij verstuurde tijdens zijn reis.
Maar er zijn ook hoofdstukken die een brief zijn en waarvan je nog niet precies weet wie dit schrijft. Dit gedeelte is cursief geschreven en daardoor heel duidelijk dat het vanuit een ander standpunt is geschreven.
Als lezer ervaar je wat het doet met een mens wanneer je op jezelf bent aangewezen Geen afleiding van de buitenwereld, alleen maar wandelen naar je volgende bestemming. Alleen met je gedachten. Je merkt goed de verandering die Lotte doormaakt. Hoewel ze steeds meer vragen krijgt in plaats van antwoorden, komt ze wel in een bepaalde cadans terecht. En lijkt de wereld waaruit ze vertrokken is, ver weg.
Maar ook krijg je heel duidelijk mee wat er tijdens de oorlog in Bosnië is gebeurd en wat er vooraf aan is gegaan. Het is overduidelijk dat Anya Wienierra hier veel onderzoek naar heeft gedaan. Niet alleen naar de oorlog zelf, maar juist ook de jaren daarvoor worden duidelijk beschreven. Hoe was het om op te groeien in een land waar de politiek het gedachtengoed stuurde? Waar het verschil tussen etniciteit altijd aanwezig was, maar de indoctrinatie niet duidelijk was voor de opgroeiende jeugd?
De Camino is een thriller die ik je zeker kan aanraden en waarvan ik kan zeggen dat het een diepe indruk achter zal laten. Ik las dit boek via Kobo Plus.
Lara’s scheiding is eindelijk rond, dus ze kan trouwen met haar grote liefde Kevin. Ze kent hem van haar werk als cateraar; hij werkt als marketingmanager voor een van haar klanten en heeft een zoontje uit een eerder huwelijk: Siem.
Na hun zomerbruiloft gaan ze met zijn drieën op huwelijksreis naar Madrid. Alles is precies zoals Lara het zich voorstelde, want ze genieten als nieuw gezin van de stad en van elkaar. Totdat Siem verdwijnt. Het kind is spoorloos in een miljoenenstad.
De Spaanse en de Nederlandse politie werken nauw samen om de zaak op te lossen. Kevin denkt dat zijn ex achter de verdwijning van zijn zoon zit, maar Lara wordt daar gaandeweg steeds minder zeker van…
Recensie:
Fans van vakantiethrillers van auteurs zoals Suzanne Vermeer en Linda van Rijn kunnen zeker met een gerust hart aan Zomers Madrid beginnen. Voor mij was dit nog een onbekende auteur, maar mijn nieuwsgierigheid was wel gewekt toen ik dit boek zag liggen bij Scheltema in Amsterdam. Dus kocht ik het exemplaar en daar heb ik gelukkig geen spijt van gekregen.
Zomers Madrid
Evi Dekker is een pseudoniem van deze auteur en Zomers Madrid is haar eerste thriller. Het verhaal speelt zich af tijdens een vakantie in Madrid. Lara is op huwelijksreis met haar man Kevin en zijn zoontje Siem uit een eerder huwelijk is ook mee. Het lijkt een normale gezinsvakantie, behalve dan dat het zoontje van zeven een aparte hotelkamer heeft. Wanneer Siem op een dag verdwijnt en nergens meer te vinden is, slaat de paniek toe. Met man en macht wordt er aan gewerkt om het jongetje zo snel mogelijk weer te vinden. Maar al snel blijkt dat er wat vreemde dingen zijn rondom de verdwijning van Siem.
Leeservaring
Het verhaal is vlot geschreven en neemt je mee op de reis van Kevin, Lara en Siem. Hier en daar zijn er wel wat bijzondere gebeurtenissen, maar niets alarmerends. Totdat Siem dus spoorloos verdwenen is. De gebeurtenissen die daarop volgen, roepen vragen op en als lezer ga je nadenken over mogelijke verdachten. Net zoals bij de meeste vakantiethrillers zijn sommige dingen wel voorspelbaar, terwijl er ook voldoende gebeurtenissen zijn die voor verrassingen zorgen. Ik heb met veel plezier dit boek gelezen en het smaakt zeker naar meer. Wil je net zoals mij meer lezen van Evi Dekker? Dan is het goed te weten dat de thrillers Stormachtig Berlijn en Last-minute Londen van haar hand zijn.
Zomers Madrid – Evi Dekker Thriller, paperback, 320 pagina’s, Harper Collins
Tony’s Chocolonely Chocolate Bar is de droom van iedere chocofan. Alles draait om chocolade en je kunt er onder het genot van de meest crazy choco-creaties ook nog ’es alles te weten komen over Tony’s serieuze missie. Servetten en choco-slabbers inbegrepen! Neem je ze liever mee naar huis? Tuurlijk, wat jij wilt!
Recensie:
Eerder kon je hier lezen over onze unieke ervaring om op 100 meter hoogte te schommelen op de A’dam Toren. Tijdens ons dagje Amsterdam hadden mijn dochter en ik nog een missie: gaan lunchen bij het Tony’s Chocolonely Chocolate Bar. Dus in het centrum van onze hoofdstad, bezochten wij ook deze chocoladehemel…
Tony’s Chocolonely Chocolate Bar
We hadden ons bezoekje aan dit chocolade café goed getimed. We kwamen binnen, hadden een plekje en daarna zat het ook echt vol. En dus moesten andere mensen even wachten tot er weer een plaatsje vrij kwam. Tony’s Chocolonely Chocolate Bar is gezellig en het walhalla voor elke chocoladefan. In het ook sprong de kroonluchter met ontzettend veel lekkere chocoladerepen. Maar het moeilijkste kwam natuurlijk nog: wat gingen we bestellen?
Uiteindelijk kozen we er voor om lekker te genieten van een chocolade fondue. Cake, brownies, marshmallows en vers fruit met chocolade naar keuze. Toen het werd gebracht bleek dat we echt een enorme kom vol gesmolten chocolade kregen. Dat ging natuurlijk niet allemaal op, maar we hebben heerlijk gesmuld van onze fondue. Om de dorst te lessen – en onze sugartax nog even flink omhoog te gooien, bestelden we ook nog wat drinken. En ja, daar zat ook weer van die heerlijke chocolade in. Maar goed, als je in chocolateheaven bent, moet je het er ook van nemen!
Het was allemaal onwijs lekker en dus kan ik je een bezoekje aan het Tony’s Chocolonely Choclate Bar ook zeker aanbevelen wanneer je een dagje in Amsterdam bent.
Tony’s Chocolonely SuperStore
Vergeet vooral ook niet nog even een bezoekje te brengen aan de Tony’s Chocolonely SuperStore. Deze ligt naast het café. Natuurlijk kun je hier chocolade proeven, de lekkere repen kopen. In gewone wikkels of een speciale wikkel. Maar meest bijzondere is nog wel dat jij je eigen Tony’s Chocolonely Reep kunt ontwerpen. Via een touchscreen bepaal jij de smaak en de toevoegingen van jouw reep. De wikkel kun je ook helemaal samenstellen qua kleuren en tekst op de zijkant. Je krijgt een code via de mail/sms en daarmee kun je de productie van je reep volgen. Ongeveer een uurtje later krijg je bericht dat je de reep kunt afhalen in de winkel. Extra leuk is om even te kijken bij de schermen waar je de bestelling kunt plaatsen. Achter glas zie je namelijk de productie in bedrijf. Erg leuk om te zien.
Op het dak van A’DAM Toren prijkt ‘Over The Edge’: Europa’s hoogste schommel. Daredevils en thrillseekers schommelen op 100 meter hoogte heen en weer over de rand van de toren met Amsterdam onder hun voeten. Geniet van het ongeëvenaarde uitzicht over onze hoofdstad terwijl de adrenaline door je aderen stroomt..
Recensie:
Enige tijd geleden ging ik met mijn dochter gezellig een dagje naar Amsterdam. En tja… wat ga je doen wanneer je daar bent? Voor ons mocht een bezoekje aan de A’dam Tower niet ontbreken. Genieten van een spectaculair uitzicht, maar wij wilden ook graag op de 100 meter hoge schommel Over The Edge.
Over The Edge
Je bent het vast al eens voorbij zien komen: de schommel die op de rand van de A’dam Tower staat en waarbij je letterlijk over de rand heen gaat wanneer je schommelt. Toen we via Amsterdam Centraal Station naar de pont liepen, vonden we de toren wel erg hoog. Maar goed, we gingen er toch voor. Bij binnenkomst in de toren bleek al snel dat de schommel niet de enige attractie is die de locatie rijk is. De lift brengt je snel (in 20 seconden naar de 20e verdieping) naar boven, maar dat terwijl je kunt genieten van een gigantische lichtshow. De medewerker attendeerde het publiek daar eerst op en gaf aan dat wij allemaal onze camera’s klaar moesten houden. En zo gezegd, zo gedaan. Wanneer je naar het plafond van de lift kijkt, zie je een kleurenspektakel aan je voorbij schieten. Naar beneden is er eveneens weer een lichtshow te zien in de lift.
Green screen
Boven aangekomen kom je eerst bij het green screen terecht, waar je op de foto gezet wordt. Je kan per groepje twee poses aannemen, waarvan verschillende foto’s worden gemaakt. Zo kun je jezelf terug zien zittend of liggend op een balk boven hoog in de lucht. Ontzettend leuk natuurlijk als herinnering. Je krijgt een kaartje mee met een QR code, waarmee je de foto’s kunt bekijken en eventueel kopen. Je kunt ze ook naar iemand mailen en wanneer je een lage resolutie prima vind, dan kun je op deze manier de foto’s gratis in je bezit hebben.
Schommelen op 100 meter hoogte
Bij de schommel vragen ze je kaartje van de foto’s, welke ze scannen. Zo kunnen ze jouw schommelervaring ook vastleggen. Er worden (alleen overdag) foto’s gemaakt en er wordt gefilmd. De foto’s en filmpjes kun je uiteraard ook weer kopen. Van het filmpje krijg je een demo te zien, maar wanneer je het complete filmpje wilt zal je die echt moeten bestellen.
Wij kozen er voor om de foto’s gewoon via de mail te laten verzenden en gratis in zo dus gratis in lage resolutie te hebben. Het filmpje hebben wij wel aangeschaft, omdat het toch een mooie belevenis was waarvan we de herinnering graag op video wilden bewaren.
Zodra de schommel de eerste keer over het randje heen gaat, krijg je wel even de kriebels in je buik, maar daarna voelde het voor ons gewoon heel fijn. Wat een ontzettend leuke belevenis en wat een schitterend uitzicht hadden wij over onze hoofdstad. Ik kan het je zeker aanraden wanneer je een bezoek brengt aan Amsterdam.
Tickets
Je kunt in de toren zelf tickets bestellen, maar wanneer je zeker wilt zijn van een plekje, kun je beter online al vast tickets bestellen. Bovendien krijg je per kaartje € 2,00 korting wanneer je deze online aanschaft. Het advies is om in ieder geval 30 minuten van te voren op de toren aanwezig te zijn. Wij waren ook vroeg en het was nog rustig bij de schommels. Nadat wij over het dak hadden gewandeld, van het uitzicht hadden genoten en de nodige foto’s hadden gemaakt heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken en gevraagd of we ook al eerder konden schommelen. Omdat het rustig was en ze anders toch moesten wachten tot er mensen kwamen schommelen, was dat geen probleem. Ideaal, want zo konden we eerder richting het centrum vertrekken om lekker te gaan shoppen.
Lieke Hester is hoofdagent bij politiebureau Burgwallen in Amsterdam. Ze blogt en vlogt als Liekeschrijft, haalt graag ijskoffie in Amsterdam-Noord en is gek op de reuring van de Wallen. In Het kan ook nooit normaal doet ze een boekje open over haar leven als agent. Haar inspirerende, beangstigende, spannende, grappige en altijd bijzondere verhalen zijn een ode aan haar werk, haar dappere collega’s en alle hulpverleners.
Recensie:
Wie het televisieprogramma Bureau Burgwallen heeft gezien, kent ongetwijfeld het gezicht van Lieke Hester. Ze blogt en vlogt over haar (politie)leven en nu heeft ze ook haar eigen boek geschreven. Met een dochter die ook graag bij de politie wil, kon ik niet anders dan dit boek in huis halen. Ik heb hem met veel plezier gelezen en mijn dochter is het nu aan het lezen.
Het kan ook nooit normaal
Wat een heerlijke schrijfstijl heeft Lieke. Wanneer je haar blog Liekeschrijft al volgt, weet je dat natuurlijk al lang. Vol humor, hier en daar wat plat Amsterdams er tussen en ze neemt geen blad voor de mond. Zo nu en dan heeft haar scherpe tong een uitspraak die je misschien niet van een ambtenaar in functie verwacht, maar dat vind ik juist de kracht van het boek. Want ieder mens is daar wel eens schuldig aan, dus waarom het mooier maken dan dat het is. Ik denk dat wanneer je de verhalen leest, je het absoluut zal begrijpen.
De verhalen zijn gevarieerd en laat mooi het verschil in werkzaamheden zien. De balans tussen mooie, inspirerende verhalen en trieste gebeurtenissen is goed. Natuurlijk komen er heftige thema’s zoals zelfmoord aan bod. Voorin het boek én bovenaan deze verhalen staat een triggerwarning waar het over gaat én een bemoedigend woord dat je er niet alleen voor staat. Je wordt dus niet opeens overvallen tijdens het lezen van een verhaal met dit soort onderwerpen.
Omdat het losse verhalen zijn, kun je het boek van voor naar achter lezen, maar je kunt ook eenvoudig hoofdstukken overslaan of het boek random openslaan om te gaan lezen. Ik heb echt genoten van het boek, welke na een dag al uit was… Dus Lieke, blijf vooral schrijven en hopelijk komt er een vervolg op dit boek!
Het waargebeurde, superspannende verhaal van de Russenoorlog op Texel Hongerwinter 1945. De Amsterdamse Hans wordt tegen zijn zin door zijn ouders naar Texel gestuurd. Hij moet met zijn beste vriend, Herman, mee naar zijn oom op het eiland om aan te sterken. Op Texel is wel nog eten. Hans heeft al geen zin, en als ze aan de overkant worden opgehaald door meester Jan, blijkt die nog een moffenvriend te zijn ook! Maar als Hans langer op het eiland blijft, ontdekt hij dat niet alles is wat het lijkt. En net als de Duitsers verslagen lijken, breekt er een nieuwe oorlog uit: de Georgische Russen die in het Duitse leger zijn ingelijfd, komen in opstand.
Recensie:
De bekende verhalen uit de geschiedenis kennen we allemaal wel. Stamppot met kogels vertelt het verhaal van een – voor veel mensen – onbekend stukje historie. Tijdens de hongersnood van 1945 is er op Texel nog wel voldoende eten. Hans woont met zijn ouders en zijn zieke zusje in Amsterdam. Om hem meer overlevingskans te geven én het feit dat zijn ouders op die manier een mond minder te voeden hebben, sturen ze hun zoon naar Texel. Hij wordt daar opgevangen door zijn vriend Herman, waar hij bij zijn oom Jan kan verblijven. Het leven op het waddeneiland is heel anders dan die van de grote stad.
Een groter contract tussen het leven in Amsterdam en Texel is er misschien wel niet. Het is daarom ook niet vreemd dat hij moeite heeft met het aanpassen aan het leven daar. Als lezer krijg je goed mee hoe het voor Hans is om ineens weg te zijn van huis, voldoende eten te hebben en omgaan met andere opvattingen. Naast de hongersnood speelt ook de inval van de Georgische Russen een rol in dit historische verhaal.
Leeservaring
Het boek is in een prettig lettertype gedrukt en is makkelijk leesbaar voor de doelgroep. Hoewel je veel leert over het verleden, is het vooral ook gewoon een mooi verhaal over je aanpassen in een nieuwe situatie. Al het vertrouwde achterlaten en ergens anders opnieuw beginnen. Spannende gebeurtenissen zorgen er af en toe voor dat het boek lastig weg te leggen is.
Stamppot met kogels – Joyce Pool Zelf Lezen, hardcover, 144 pagina’s, Lemniscaat
Als de 19-jarige Alec na een moeizame schoolcarrière zijn eindexamen probeert te halen, wordt zijn veilig kabbelende bestaan opgeschud door een nieuwe klasgenoot. De onaangepaste Björn maakt bij hem gevoelens los die hij altijd heeft weten te verbergen, ook voor zichzelf. Ongewild wordt hij meegevoerd in een zoektocht naar zijn ware identiteit, en voor het eerst ziet hij onder ogen wat hij nooit eerder heeft durven zien. Maar op het moment dat hij zijn felbegeerde diploma voor het grijpen heeft en daarmee een ticket naar de toekomst, verdwijnt Björn ineens…
Recensie:
Oké, eerlijk toegegeven: op basis van de titel zou ik dit boek niet oppakken. Persoonlijk hou ik niet zo van die ellenlange titels. Maar dat is slechts een klein aspect van een boek. Het verhaal leek mij wel interessant om te lezen. Dus zo kreeg ik dit gesigneerde exemplaar van De jongen die van de klif sprong en zacht terecht kwam toch in mijn handen.
De jongen die van de klif sprong en zacht terecht kwam
Wat direct opvalt wanneer ik het boek opensla is de Spotify-code van een nummer dat speciaal geschreven is voor dit boek. Voordat ik het boek ga lezen, beluister ik eerst deze titelsong van Christon.
Het verhaal gaat over de negentienjarige Alec die druk is voor zijn eindexamen. De komst van een nieuwe jongen in zijn klas, zorgt voor verwarring bij Alec. Want de Zweedse Björn maakt écht iets in hem los. Alleen wil Alec daar duidelijk nog niet aan. Björn en Alec raken bevriend en langzaam groeit Alec in zijn ontwikkeling en durft hij te kijken naar wie hij echt is. Zijn nieuwe vriend speelt hierin een belangrijke rol.
De worsteling van een jongere met zijn eigen identiteit en seksuele geaardheid is eerlijk en oprecht beschreven. Het laat een verhaal zien waar helaas nog veel te veel jongeren mee struggelen. Helaas blijkt de maatschappij anno 2022 nog een groot struikelblok omtrent de coming-out van velen.
Leeservaring
De jongen die van de klif sprong en zacht terecht kwam is een hart onder de riem voor iedereen die ook met zijn of haar eigen identiteit en geaardheid worstelt. Herkenbaar, maar ook een mooi verhaal om kracht uit te putten. Leesvoer dat ook zeker interessant is voor ieder ander, zeker wanneer je weet dat er iemand in je omgeving met dezelfde problemen dealt (of heeft gedeald). Fijn dat er steeds meer boeken komen omtrent lhbtiq+
Happy Stones: Misschien heb je er al eens over gehoord of heb je er al eens eentje gevonden. Een tijdje terug vond ik zo’n vrolijke steen en – omdat ik er al wel eens van had gehoord – plaatste ik de foto op internet, zodat de maker kon zien dat de steen gevonden was. Toch hoor of lees ik regelmatig verhalen dat mensen niet zo goed weten wat ze moeten met zo’n beschilderde steen. Laten liggen? Meenemen? Vandaar dit artikel en hopelijk word je er net zo vrolijk van als van het vinden van een zwerfkei.
Happy Stones
De naam verklapt het al een beetje. Het gaat hier om een steen waar je blij van wordt. Niet zomaar een steen, maar een beschilderde steen. Die iemand bewust ergens heeft achtergelaten, om iemand anders een (glim)lach te bezorgen. Vaak staat er iets op de achterzijde. Dit kan een naam van een Facebook Groep zijn of een verwijzing naar een Instagram pagina. Vaak staat er een # op, bijvoorbeeld met de 4 cijfers van de postcode van de maker. Tijdens de eerste lockdown begon het fenomeen #happystones hier in ons land te groeien en kun je ze steeds vaker tegenkomen.
Ik heb een steen gevonden. Wat nu?
Wanneer je een happy stone hebt gevonden moet je vooral genieten van je vondst! Voor de maker van de steen is het leuk wanneer je een foto plaatst op internet. Veel mensen zetten er de naam van een Facebook groep op. Staat er een # op de steen? Vermeld deze dan in de tekst bij de foto. Zo kan de maker eenvoudig en snel zoeken of er nog ergens stenen van hem of haar zijn gevonden.
Maar een steen kan ook verwijzen naar een website, bijvoorbeeld Kei-Tof. Hier kun je als maker een gratis account aanmaken om je happy stones te registreren. Dan vermeld je de website plus de unieke code die jouw steen krijgt op de steen. Vinders kunnen dan eenvoudig op deze website aan de hand van de code de vondst melden. Vinders hebben ook de keuze om direct aan te geven wat ze met de steen gaan doen. Houden, laten liggen, ergens anders neerleggen of simpelweg: ik weet het nog niet. Als maker krijg je automatisch een mailtje zodra er een steen van jou is gevonden. Echt superleuk!
Nu kun je twee dingen doen: de steen meenemen naar huis en (een tijdje) houden of je laat de steen verder zwerven. Dat kan tijdens dezelfde wandeling die je aan het maken was bijvoorbeeld, maar je kunt hem ook eerst mee naar huis nemen en heel ergens anders weer neerleggen. Hou je de steen? Vergeet hem niet verder te laten zwerven wanneer je hem niet meer wilt hebben.
Zelf stenen maken?
Nadat ik een vrolijk zwerfkeitje tegen kwam, ben ik dus ook begonnen met schilderen van stenen. Ik vond de vondst zo leuk, dat ik graag iemand anders ook zo’n geluksmomentje wilde bezorgen. Inmiddels heb ik al aardig wat happy stones met #033keitje laten zwerven. Maar wat heb je nu precies nodig? Het allerbelangrijkste zijn natuurlijk de stenen. Ga gewoon op pad en kijk tijdens je wandeling rond of je mooie stenen ziet. Hou gladder de stenen zijn, des te makkelijker om te verven. Uiteraard kun je ook keien kopen (beachpebbles) maar persoonlijk vind ik het leuker om stenen te zoeken. Ook een ideale manier om met de kinderen lekker op pad te gaan! Voordeel van gevonden stenen is dat alle vormen uniek zijn. De vorm van de steen kan al inspiratie zijn voor je beschildering. Zo wist ik bijvoorbeeld meteen dat de punt van een steen, het snuitje van een egel was. Dus werd een gewone kei omgetoverd in een schattig egeltje. ♥
Schildermateriaal
Ten tweede acrylverf en penselen, maar je kunt ook kiezen voor acrylic paint markers. Oftewel, acrylstiften. Diverse winkels zoals Action en Kruidvat hebben ze in ieder geval tijdelijk in het assortiment (gehad). Dit is een mooie optie wanneer je direct veel geld er aan uit wilt geven. Zelf had ik Amsterdam Acrylverf in huis, dus daar ben ik mee begonnen, maar inmiddels heb ik ook al wat acrylstiften van de Action in huis en wacht ik op mijn bestelling van Artristo markers met een dunnere punt (zodat je wat makkelijker kleine details kunt tekenen). Andere veel gebruikte merken zijn bijvoorbeeld Posca, Art Owl, Tooli-Art en Edding.
Nog een set die ik graag wil uitlichten: Creacol Acryl Markeerstiften. Dit is een complete set voor het maken van happy stones. 24 stiften in mooie, heldere kleuren, carbonpapier voor het overtrekken van plaatjes op de steen, dotting tool, sjablonen én extra stiftpunten. Want iedereen die al eens getekend heeft op stenen, weet dat de punten wel eens kapot kunnen gaan door een iets te ruw oppervlak van een steen.
Happy Stones komen vaak buiten te liggen en zijn dus overgeleverd aan de weersomstandigheden. Het zou natuurlijk jammer zijn wanneer je mooie schildering weggespoeld wordt door de regen. Een paar laagjes vernis zijn dus wel aan te raden. Je kunt vernis met een kwastje erop smeren, of gebruik maken van een spuitbus. Zelf gebruik ik Van BleiswijckAcrylicVarnishGloss. Deze is overigens gewoon bij de action verkrijgbaar. Ik hou van het glanzende laagje, maar je kunt ook kiezen voor matte vernis. Welke soort je ook kiest: een paar laagjes na elkaar aanbrengen is geen overbodige luxe voor een zwerfkei. Je weet immers nooit welke avonturen het steentje gaat meemaken. 😉
Schrijven of plakken?
Wanneer je #happystones laat zwerven is het natuurlijk wel leuk wanneer je een berichtje ziet zodra iemand deze heeft gevonden. Daarvoor is het handig om je aan te sluiten bij een groep op sociale media. Wil je de tekst op de steen schrijven? Dan zijn markers met een dunne punt praktisch. Een andere optie is in Word even een documentje maken met deze gegevens. Vermeld hier de naam van de groep, houden of zwerven en naar wens je eigen #. Voordeel hiervan is dat je meer tekst op een klein oppervlak kunt krijgen. Uitprinten en deze “stickertjes” dan uitknippen. Smeer op de plek waar je het briefje wilt plakken wat vernis. Leg voorzichtig je papiertje erop. Druk deze goed op het vernis. Dit kan eventueel heel handig met een cocktailprikkertje. Doe er nog een dun laagje vernis overheen en zorg dat de randjes goed aan de steen hechten. Laten drogen en vervolgens nog een paar laagjes vernis aanbrengen. En heb je dit artikel helemaal uitgelezen of ben je halverwege al naar buiten gesneld om stenen te zoeken?
Deze site gebruikt functionele cookies en externe scripts om je beleving te verbeteren.
Privacyinstellingen
Privacyinstellingen
Deze site gebruikt functionele cookies en externe scripts om je ervaring te verbeteren. Welke cookies en scripts worden gebruikt en hoe deze je bezoek beïnvloeden, wordt aan de linkerkant gespecificeerd. Je kunt je instellingen op elk gewenst moment wijzigen. Je keuzes hebben geen invloed op je bezoek.
Opmerking: Deze instellingen zijn alleen geldig voor de browser en het apparaat dat je nu gebruikt.