Mia en de therapiehond [recensie]
Mia en de therapiehond.
Mia’s hondje Sam mag proberen therapiehond te worden. Samen oefenen ze druk voor zijn examens. Als ze in het verzorgingshuis komen om een examen af te leggen, zien ze in een hoek een man zitten die nooit lacht. Zal het Sam en Mia lukken om een glimlach op zijn gezicht te toveren? En lukt het Sam om therapiehond te worden? Een vertederend verhaal over een meisje met haar lieve hond.
Recensie:
Een leerzaam en erg mooi prentenboek over Mia en de therapiehond. De auteur weet dit onderwerp uitermate goed en aantrekkelijk neer te zetten voor zowel kinderen als volwassenen.
Mia en de therapiehond
Wat een prachtig prentenboek is Mia en de therapiehond. De kleurrijke illustraties zijn erg mooi gemaakt met goed gekozen kleuren. De uitstraling van de personen hebben iets zachtaardigs en veelal liefs. De verhaallijn is erg origineel gekozen en duidelijk en begrijpelijk verteld. De tekeningen versterken de tekst nog eens extra.
Doordat Mia’s hondje Sam therapiehond mag worden, wordt in dit boek uitgelegd wat het inhoud en wat een hondje daarvoor moet doen. Ik denk dat veel kinderen (en soms ook volwassenen) niet weten dat dit bestaat.
Wat een goed element in dit prentenboek is, is dat het verhaal laat zien dat Mia degene is die met de hond meegaat. Het lijkt erop dat zij dit allemaal alleen kan en mag doen. Hoewel dit natuurlijk niet zo is, zullen kinderen hier bewondering voor hebben en dat zorgt ervoor dat het boek aantrekkelijk is en hun aandacht niet snel verslapt.
De auteur laat ook duidelijk naar voren komen dat een therapiehond veel glimlachen bezorgd bij mensen. Ook mensen die eerst wat afwachtend zijn. Het is dus fijn dat deze honden er zijn. Het is goed dat hier aandacht aan wordt gegeven via een kinderboek. Dit prentenboek is leerzaam, amusant en aantrekkelijk (mede doordat het over dieren gaat) voor zowel kinderen als volwassenen.
Wat dit boek extra bijzonder maakt, is dat uitgeverij De Vier Windstreken van ieder verkocht boek 1 euro doneert aan Stichting Therapiehond Nederland.
Eerder verscheen: Mia en de bibliotheekhond en Mia en de asielhond.
Prentenboek, hardcover, 40 pagina’s, de Vier Windstreken
Mia de therapiehond – Lisa Papp
Dit informatieve kinderboek is onderdeel van de serie 
De nachtmerriewinkel en de verdwenen tanden heeft een prettig letterformaat en elke zin begint op een nieuwe regel. Dat maakt de tekst overzichtelijk. Af en toe zijn er wat woorden in een afwijkend lettertype afgedrukt, wat geheel past bij het spannende karakter van het boek. Een beetje spanning is er in dit boek aanwezig, al komt die vooral door de titel, vampiers, spoken en vreemde wezens. Het verhaal wordt niet te eng, doordat het vooral ook een grappige zoektocht is naar nieuwe tanden voor de vampier. 
van huis. Doordat ze langere tijd in elkaars kamer verblijven, leren ze hun 
Een mooi verhaal met een verrassende ontknoping. De illustraties brengen het verhaal mooi in beeld en zorgen dat de verrassing steeds goed wordt bewaard.
Tim is een goede vriend van Feline en wilt heel graag met haar naar de kermis om in de achtbaan te gaan. Ze wist dat de opa en oma van Tim zouden komen en dan zou hij ook daar niet heen mogen, dus besloot ze om met Tim mee te gaan. terwijl ze er echt niet van houd en liever bij Vlekje was gebleven. Maar het blijkt toch maar goed te zijn geweest dat ze mee is gegaan want Feline ontdekt nog meer pony’s. Ze zien er slecht uit, net zo slecht als Vlekje.
In het boek Spinnenalarm vind je allemaal informatie over deze achtpotige beestjes. En niet alleen over de soorten en maten spinnen die er zijn, maar ook over hun leefomgeving en waarom ze doen wat ze doen. Want ondanks dat ze er nou eenmaal een beetje eng uitzien, zijn het eigenlijk hele functionele beestjes!
uit zijn slaap en reageert niet echt heel erg blij…
Sjaak wilde een fietstochtje te gaan maken. Eppie loopt dan naar de fietskar, maar Sjaak bedoelde eigenlijk dat hij dus zelf moest gaan fietsen. Maar Eppie geeft aan dat hij dat helemaal niet kan. Eppie krijgt van Sjaak een fiets die hij mag houden, maar dan moet hij dus nog wel even leren fietsen zelf. Ze proberen van alles om Eppie zelf te leren fietsen: een loopfietsje voor het evenwicht, en natuurlijk heel veel oefenen! Natuurlijk valt hij ook een paar keer, maar dat hoort er bij. En dan opeens – zonder dat Eppie het doorheeft – fiets hij zomaar helemaal zelf!
Mia en de asielhond