Wie ik gisteren was [recensie]
Wie ik gisteren was: Als Yara de diagnose CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) krijgt, weigert ze zich daar zomaar bij neer te leggen. Ze is zeventien, ze wil niet ziek zijn, en al helemaal niet chronisch.
Haar ouders, haar broertje Corey en zus Tessa proberen haar te helpen, maar Yara laat niemand toe. In plaats daarvan verliest ze zichzelf in Evol, een hyperrealistisch spel waarin je zelf de hoofdrol speelt. In deze virtuele wereld is Yara niet ziek en kan ze zijn wie ze wil zijn. Ze ontmoet er de knappe Amir, met wie ze op zoek gaat naar de oplossing voor de mysterieuze rook die de stad en haar inwoners bedreigt. Stukje bij beetje raakt Yara meer en meer betrokken bij de gebeurtenissen in de stad.
In het echte leven ontmoet ze Finn, die haar uit de virtuele wereld probeert te trekken en haar in wil laten zien dat ze ook met CVS een leuk leven kan hebben.
Recensie:
Het valt niet mee om jong te zijn en een chronische ziekte te hebben. Het overkomt Yara in Wie ik gisteren was. Na een lange zoektocht krijgt ze de diagnose Chronisch Vermoeidheidssyndroom (CVS). Terwijl iedereen haar probeert te helpen, weigert Yara te accepteren dat ze ziek is. Een nieuw online spel lijkt haar uitvlucht om even niet te hoeven denken aan alles wat ze niet kan. Alleen loopt ze zichzelf hiermee totaal voorbij…
Wie ik gisteren was
Zodra je begint met lezen, word je al snel meegezogen in het verhaal van Yara. De frustratie en het niet willen accepteren van het ziek zijn is begrijpelijk. Je leeft met haar mee en duikt zo ook met haar de digitale uitweg in. Want in het spel Evol is ze niet de zieke Yara, maar bepaalt zij wat er gebeurt. Alleen kost het spel enorm veel energie… Energie die Yara eigenlijk niet heeft…
De digitale wereld speelt een belangrijke rol in dit verhaal en dat sluit mooi bij de doelgroep aan. Jongeren zijn enorm veel online, dat verplaatsen in Yara niet moeilijk is. Herkenbaar voor velen waarschijnlijk, die ook op zoek zijn naar een plek waar ze even niet aan hun problemen hoeven te denken. Mooi is dat al snel blijkt dat hulp soms uit onverwachte hoek komt. En dat het bij anderen ook niet altijd zo goed loopt als lijkt. Want houden we allemaal niet een beetje te veel de schone schijn op?
Als lezer kun je het boek maar lastig wegleggen. De scheidslijn tussen de digitale en echte wereld is flinterdun en loopt in elkaar over. Eén ding is zeker: wanneer je het boek uit hebt, kun je deze met een gerust hart wegleggen. Bovendien zal het verhaal je ongetwijfeld hebben aangezet om na te denken over je eigen digitale wereld.
Wie ik gisteren was – Pamela Sharon
Young Adult, paperback, 320 pagina’s, Moon Uitgevers
Bedrijven als Facebook en Google verzamelen dag in, dag uit informatie over jou. Ze weten waar je woont, wie je kent, wie die mensen op hun beurt kennen, in welk restaurant je vorige week dinsdag hebt gegeten, waar je op 13 augustus 2012 was en met wie, welke kleur je mooi vindt, op welke dagen je hebt gekeken wat voor weer het zou worden, waar je openlijk maar ook in het geheim in geïnteresseerd bent, en nog veel meer informatie waar je waarschijnlijk nooit bij hebt stilgestaan.
Zodra ik het boek opensla zie ik dat de lay-out erg speels en vrolijk is. Tekst is steeds opgedeeld in korte stukjes en alles wordt begrijpelijk beschreven voor de doelgroep. Op elke pagina staan diverse tekeningen, waardoor het geheel vrolijk en aantrekkelijk oogt. De programmeeracties die je gaat leren staan ook als voorbeeld in het boek. In de kaders zelf staat de programmeertaal. Met pijltjes wordt je op de belangrijkste dingen gewezen, zoals welke acties je er mee aanstuurt.