Ik ben niet vermist [recensie]
Hond Buddy is helemaal klaar met het huisdierenbestaan. De kleertjes, de verplichte trucjes voordat hij een koekje krijgt en het allerergst: die vreselijke lampenkapkraag der schaamte… hij heeft er genoeg van! Daarom ontsnapt hij, om zijn droom waar te maken om een ware Vrije Wolf te worden. Maar dan ziet hij zijn baasje (of wacht, ex-baasje) met een nieuwe hond – en wordt hij onverwacht jaloers.
Recensie:
Een (h)eerlijk prentenboek over het leven van een hond. Het laat je zeker op een andere manier naar huisdieren kijken. Ik ben niet vermist gaat over Buddy, een hond die op zoek gaat naar vrijheid.
Ik ben niet vermist
Je ziet een poster hangen op een boom waarop een afbeelding van een hond staat. In het struikgewas zit dezelfde hond die uitlegt dat hij niet vermist is. Hij is weggelopen omdat hij op zoek is naar het vrije leven.
Op een grappige manier wordt duidelijk gemaakt dat wij veel verwachten van onze huisdieren. Ze moeten lief zijn, kunstjes doen, krijgen kleren aan en hebben geen privacy bij het poepen. Buddy is het zat en is weggelopen om vervolgens te leven als vrije wolf. Hij geniet van zijn avontuur, al is niet alles leuk. Maar dan ziet hij zijn ex-baasje met een andere hond. Maar dat was niet de bedoeling toch…?
Leeservaring
Persoonlijk vind ik het leuk dat dit prentenboek op ludieke wijze ons laat nadenken over dingen die voor ons normaal zijn geworden. Je hond een trucje leren met als beloning een koekje. Kleren aantrekken bij onze viervoeter en altijd maar aandacht van iedereen. Hoewel het misschien lijkt dat de hond een verschrikkelijk leven heeft gehad omdat hij besluit weg te lopen, wordt het ook weer goed gemaakt wanneer hij zijn baasje ziet met een andere hond. Want had hij het echt zo slecht bij zijn baasje? Het boek heeft dus een goede afloop, wat fijn is voor de doelgroep.
Ik ben niet vermist – Kashelle Gourley & Skylar Hogan
Prentenboek, hardcover, 40 pagina’s, Uitgeverij Flamingo
Gek op dieren? En ben jij vooral dol op katten? Dan is een kattencafé echt iets voor jou. Toen wij lazen over de opening van 
Bij binnenkomst kom je in de sluis waar je direct een kleine bar ziet. Daar werden wij gastvrij ontvangen en kregen we een korte uitleg over de dieren die hier wonen. Zo is de witte kat Rocky doof en is het fijn wanneer hij eerst jou ziet, voordat je besluit hem te aaien. De katten mogen ook geen eten en drinken krijgen van de bezoekers. Na de korte uitleg werden we door een deur geleid die als sluis dient. Wij kregen twee stoelen aangewezen als ons plekje. (i.v.m. de corona-maatregelen).
Het is duidelijk dat deze huisdieren zich op hun gemak voelen. Ze lopen lekker rond of liggen heerlijk te genieten op één van de heerlijke plekjes die het café rijk is. Er is voldoende gelegenheid voor de poezen om de rust op te zoeken. Lekker hoog of zelfs in aan afgesloten ruimte waar alleen de katten kunnen komen door middel van het kattenluikje.
