De ziekte van Alzheimer staat erom bekend dat je elkaar langzaam kwijtraakt. Maar als de vader van auteur Esmir van Wering de diagnose alzheimer krijgt, (en zij de enige mantelzorg-kandidaat is), heeft dit naast alle ellende en verdrietige momenten ook onverwacht positieve gevolgen die ze voor geen goud had willen missen.

Door het mantelzorgen – haar wekelijkse vaderdochterdagen – krijgt ze alsnog de band met haar vader die ze in haar jeugd zo heeft gemist.

Recensie:
Het boek Mijn vader, Alzheimer en ik is een mooie beschrijving over de veranderingen die Esmir bij haar vader ziet wanneer hij de diagnose Alzheimer heeft gekregen. Goede en slechte dagen wisselen elkaar af. De ene keer weet hij meer dan de andere keer, maar Esmir maakt het van dichtbij mee en schrijft er openhartig over. En hoe triest het ook is dat haar vader steeds meer vergeet, ontstaan er ook kostbare, nieuwe herinneringen.

Mijn vader, Alzheimer en ik

Het boek bevat allemaal korte fragmenten uit het leven van Esmir en haar vader. Vaak nog geen bladzijde lang. Door de korte stukjes is het boek makkelijk even tussendoor te pakken en snel weer weg te leggen. Omdat het geen doorlopend verhaal is, kun je het ook prima tussendoor lezen. Ook wanneer je in een ander boek bezig bent. Zelf lees ik eigenlijk altijd één boek tegelijk, maar dit boek pakte ik wel vaak even tussendoor omdat het allemaal korte, losse stukjes tekst zijn.

Positief

Alles bij elkaar maakt dat je een mooi beeld krijgt van de grilligheid van dementie, maar – wat ik erg mooi vind – ook de mooie aspecten hiervan. Esmir weet uit simpele dingen positiviteit te halen. Bijvoorbeeld de verwondering van haar vader wanneer hij ziet dat zijn dochter een aantal boeken heeft geschreven. Die al langere tijd bij hem in de kast staan, maar hij ze vast heeft alsof ze net van de drukker komen. Hierdoor wordt het boek niet zwaar en somber.

Mijn vader, Alzheimer en ik – Esmir van Wering
Non-fictie, hardcover, 96 pagina’s, Meander / Vier Windstreken