Het stripboek van dé Carry Slee-klassieker: Spijt!
Jochem is het mikpunt van gepest op school. David doet er niet aan mee, maar hij durft er ook niks van te zeggen. Op een ochtend krijgen de leerlingen te horen dat Jochem na een schoolfeest niet is thuisgekomen. David voelt zich schuldig. Waarom heeft hij zijn mond nooit opengedaan? Hij wil Jochem graag vertellen dat het hem spijt. Hopelijk is het nog niet te laat…
Recensie:
Ik denk dat de meesten het boek Spijt! Van Carry Slee wel kennen. Een boek over de invloed van pesten. In kader van de Week Tegen Pesten (maandag 26 t/m vrijdag 30 september) is Spijt! het stripboek uitgekomen. Hopelijk zorgt de strip er voor dat nog meer mensen dit verhaal lezen én zich bewust worden van de impact van pesten.
Spijt!
Het verhaal is vergelijkbaar met het leesboek. Jochem wordt veel gepest op school. David is typisch zo’n jongen die niet mee doet, maar er ook niets van zegt. Wanneer Jochem na een schoolfeest niet thuis komt, wordt er alarm geslagen. En heeft David spijt, want waarom heeft hij eigenlijk nooit zijn mond opengedaan? Hopelijk is hij nog op tijd om Jochem te vertellen dat hij hem wil helpen…
Leeservaring
Hoewel mijn voorkeur uit gaat naar een gewoon leesboek, vind ik het goed dat het verhaal nu ook in stripvorm uitgebracht is. Het boort toch een nieuwe groep lezers aan. Het mooie aan dit verhaal blijft dat je goed kunt zien dat er meerdere rollen zijn rondom pesten. Je hebt iemand die gepest wordt en degene die pesten. Maar veel groter is vaak de groep die het wel ziet gebeuren, maar er niets van zegt. Vaak ook uit angst om zelf het pispaaltje te worden. Doordat de rollen in dit verhaal duidelijk naar voren komen, is het een mooie manier om de discussie hierover aan te gaan.
Op school wordt Esper vreselijk gepest – maar zo dat de meester het niet merkt. Wanneer Esper aan het einde van de dag thuiskomt, gaat het pesten gewoon door. Zijn klas maakt een groepsapp aan om foto’s en berichten over Esper te versturen. Ze laten hem geen seconde met rust – en niemand heeft het in de gaten… Wat moet je doen als het pesten onzichtbaar is, en als je telefoon verandert in een vijand vol appjes die je niet wilt lezen?
Recensie:
Een makkelijk te lezen boek over een actueel onderwerp: cyberpesten. Esper wordt op school gepest, maar dat gebeurd voornamelijk via WhatsApp. Iemand heeft een groepsapp aangemaakt waarin allerlei verwensingen naar zijn hoofd worden geslingerd. Zijn telefoon wordt opeens zijn vijand…
500 appjes die ik niet wil lezen
In deze digitale wereld blijkt maar eens dat zoiets als pesten nog grotere gevolgen hebben dan vroeger. Waar je eerder thuis rust had, gaat het nu continu door. Nergens ben je veilig… Dat merkt Esper in 500 appjes die ik niet wil lezen.
Het verhaal leest vlot en sluit goed aan bij de doelgroep. Sommige dingen vond ik persoonlijk een beetje ongeloofwaardig overkomen, maar ik denk dat het niet zo wordt ervaren door de jongere lezers. Die worden – omdat het helemaal bij hun belevingswereld past – toch automatisch meer meegenomen in het verhaal.
Goed dat er boeken zijn die die onderwerp aan het licht brengen. Het is bijvoorbeeld ook een ideaal boek om klassikaal te lezen en zo het onderwerp bespreekbaar te maken. Jongeren zijn zo vergroeid met hun smartphone, dat wanneer het pesten daar plaats vindt, het een extra grote impact heeft. Wat mij betreft ook echt een boek dat in ieder geval in elke schoolbibliotheek aanwezig moet zijn!
Klas 2D gaat op kamp naar Terschelling. De stemming is uitgelaten. Je zou hen voor een groep voorbeeldige kinderen kunnen houden, maar de werkelijkheid is anders. Het hele jaar al verzieken een paar jongens de sfeer in de klas met pesterijen. Ook nu blijken ze niet van plan om daarmee te stoppen. Het is alsof tijdens deze kampweek alle remmen losgaan. Zelfs de leraren hebben geen vat meer op de jongens.
Recensie:
Een jeugdboek voor lezers vanaf twaalf jaar. Klas 2D gaat op kamp naar Terschelling en al direct wordt duidelijk dat het geen gemakkelijke groep is. Tijdens het schoolkamp worden alle onderlinge verhoudingen duidelijk. En dat iedereen een andere kijk op de gebeurtenissen heeft, merk je doordat elk hoofdstuk door iemand anders wordt beschreven. Alle leerlingen van 2D komen aan het woord in De vlucht van de zeemeeuw.
De vlucht van de zeemeeuw
Het onderwerp vind ik goed gekozen. Groepsdynamiek, het schoolkamp en pestgedrag. Het past bij de doelgroep en maakt op een mooie manier duidelijk dat niet iedereen alles hetzelfde ervaart. Maar eerlijk is eerlijk: daar ligt ook het probleem. Doordat elk hoofdstuk vanuit een andere leerling wordt beschreven, is het boek soms verwarrend en heeft het meer weg van loshangende verhalen dan dat het één geheel is.
Nu behoor ik ook niet tot de doelgroep, dus dat zal er deels mee te maken hebben. Maar doorgaans kom ik wel aardig in de schakelingen tussen personages. Probleem bij dit boek is dat het er té veel zijn. 24 verschillende oogpunten is gewoon veel. Het idee vind ik persoonlijk heel goed bedacht, ieder verhaal heeft gewoon meerdere kanten. En wat de één als een spelletje ziet, voelt voor een ander heel anders. Ik begrijp dus waarom deze keus is gemaakt, maar ik denk dat het krachtiger was geweest wanneer het vanuit een paar leerlingen was geschreven, in plaats van ruim twintig.
Dit bekent overigens niet dat ik het boek afschrijf… Het is alleen iets dat bij je moet passen. Zoveel wisselingen moet je van houden en wanneer je daar geen probleem mee hebt, heb je een mooi voorbeeld van groepsdynamiek. En laat het zien dat achter de karakters van jongeren soms veel meer schuilt dan je had kunnen bedenken.
Vita Vlek staat op school bekend als een #supernerd. En dat is niet altijd even leuk…
De populaire meisjes uit haar klas zijn vervelende pesters en proberen haar het leven zuur te maken. Gelukkig heeft Vita een manier gevonden om ermee om te gaan!
Maar als Vita’s beste vriendin Emma haar stiekem opgeeft voor het televisieprogramma Top Model, staat haar leven plotseling op zijn kop. Tot Vita’s grote verbazing wordt ze geselecteerd voor de bekende tv-show. Vita krijgt opdrachten die ze nooit voor mogelijk had gehouden. Ze hangt plotseling aan gebouwen tijdens fotoshoots, krijgt een spetterende make-over en krijgt volop aandacht van knappe jongens. Daarnaast moet ze strijden tegen haar aartsvijand Barbara, die ook meedoet aan het programma, terwijl haar vader denkt dat ze bij Emma huiswerk zit te maken.
Recensie:
De cover springt meteen in het oog wanneer je dit boek ziet liggen. Supernerd of topmodel is een heerlijk jeugdboek boordevol herkenbare problemen die pubers vandaag de dag hebben.
Supernerd of Topmodel?
Vita Vlek is een pubermeisje dat omschreven wordt als een typische #supernerd. Duidelijk niet populair op school en de meiden die dat wel zijn, zien in haar een prima doelwit voor hun pesterijen. Maar Vita geeft zich niet snel gewonnen en heeft zo haar eigen survivelregels om met het getreiter om te gaan.
Dat populariteit eenvoudig kan veranderen blijkt wanneer Emma – de beste vriendin van Vita – haar opgegeven heeft voor een televisieprogramma. En niet zonder resultaat. Vita is één van de kandidaten van deze tv-show. En niet zo maar een show, het gaat om Top Model. Vita blijkt erg succesvol en haar leven veranderd enorm. Haar foto’s zijn overal te zien en alle jongens zien haar nu opeens wel staan. Op social media gaat ze viral. Maar is dit wel het leven dat Vita wil?
Leeservaring
Voor de jeugd is dit echt een heerlijk en vooral herkenbaar boek. De vormgeving is speels omdat er veelvuldig gebruik wordt gemaakt van hashtags en af en toe een klein tekeningetje. Het verhaal is vlot geschreven en alles speelt zich in rap tempo af, wat voor deze doelgroep echt wel een must is. Heerlijk is het om te zien dat Vita niet de enige van school is die meedoet aan het programma. Aartsrivaal en pestkop Barbara doet ook mee. Daarmee wordt de strijd om de populariteit op Instagram nog smeuïger.
Supernerd of topmodel – Tessa Schram Zelf Lezen, paperback, 256 pagina’s, Moon Uitgevers
Prachtige jeugdroman over familie, zelfvertrouwen en tweede kansen.
Lou krijgt op haar twaalfde verjaardag geen fiets, maar een vader cadeau. Ze heeft hem nog nooit ontmoet, maar nu heeft hij haar een kaart en een ticket gestuurd, met de uitnodiging om naar Tarifa, in het zuiden van Spanje, te komen. Jaren geleden was hij de beste kitesurfer van de wereld. Nu runt hij daar een sappenbar. Die uitnodiging komt voor Lou precies op het goede moment. Ze heeft op school iets verschrikkelijks gedaan waar ze mee worstelt en ze wil dolgraag even ontsnappen aan haar schuldgevoel.
Gewapend met een lijst met vragen die ze haar vader wil stellen, reizen Lou en haar twee moeders naar Zuid-Spanje. Onder de Spaanse zon leert Lou haar vader kennen, krijgt ze kitesurfles, wordt ze voor het eerst verliefd én ontdekt ze dat iedereen een tweede kans verdient – ook zij.
Recensie:
Een heerlijk zomers verhaal over een 12-jarige meisje die haar vader voor het eerst ontmoet waarbij ze hem tien vragen wilt stellen om hem te leren kennen. Een verhaal over liefde, familie, maar ook problemen op school.
Tien vragen aan mijn vader
De vrolijke kaft geeft een zomers tintje aan het boek. Na het lezen van de titel dacht ik dat het een boek was dat ingevuld kon worden, met vragen/antwoorden over mijn eigen vader. Dat klopt niet, want het is een heerlijk leesboek, waar je niets hoeft in te vullen.
Het verhaal gaat over een 12-jarig meisje dat een verjaardagskaart van haar vader krijgt. Erg speciaal, want ze heeft haar vader nooit gezien. Ze heeft namelijk twee moeders.
Deze verjaardagskaart zorgt er voor dat Lou en haar twee moeders, niet veel later, in Zuid-Spanje zijn. Lou beleeft daar leuke avonturen, terwijl ze in Nederland net veel problemen en zorgen had over iets dat ze gedaan had op school, en waarover haar moeders nog steeds boos zijn. In Tarifa maakt ze plezier en ontmoet ze leuke mensen. Ook kan ze kitesurfen, wat ze echt geweldig vindt.
Leeservaring
Het verhaal leest lekker doordat er geen moeilijke woorden in voor komen en er korte zinnen worden gebruikt. Door de details en schrijfstijl krijg je het gevoel dat je zelf in Spanje zit. Het is leerzaam doordat er enkele Spaanse woorden gebruikt (en uitlegt) worden. Je wordt als lezer ook erg nieuwsgierig. Wat heeft Lou gedaan? Ook wordt aan de lezer duidelijk gemaakt dat je niet moet blijven zitten met problemen, maar dat praten erg goed helpt. Pesten – het onderwerp wat de problemen van Lou veroorzaakt – is een onderwerp dat helaas ook van deze tijd is.
Het boek zorgt wel voor een zomers vakantiegevoel en heeft een vrolijk karakter. Jammer dat het vrij plotseling afgelopen is, zodat we als lezer niet precies weten hoe het nu verder op school gaat en of hoe het met haar vader en zijn sapjesbar verder gaat. Dit komt uiteraard omdat je graag verder wilt lezen en het jammer vind dat het uit is.
Tien vragen aan mijn vader – Evelien Feltzer Zelf Lezen, hardcover, 160 pagina’s, Van Holkema & Warendorf
Cool Runnings: De coolste wedstrijd aller tijden! Welk ijsblokje bereikt de finish? Wie overleeft de aanvallen in de hitte van de strijd? Hier geldt: wie smelt, verliest!
Recensie:
Een erg origineel familiespel waarbij water en ijs belangrijke elementen zijn. De speler gaat actief aan de slag om het ijs van de anderen te laten smelten. Welk ijsblokje gaat het langste mee en is de winnaar?
Cool Runnings
De verpakking van het spel is erg leuk gekozen. Een vierkante doos in de vorm van een ijsblok. Na wat ‘puzzelen’ krijgen we de doos open. Alle onderdelen zijn aanwezig. Wel valt op dat de pipet – in ons geval – niet IN het zakje zit, maar los er buiten. Ook zien we dat de speelkaarten niet passen in de uitsnede van de doos (waarvoor het, naar ons idee, gemaakt is). Dit is verder geen probleem omdat de doos groot genoeg is. Het is namelijk een vrij grote doos met een relatief kleine inhoud. De spelbordstukken zijn gemaakt van waterafstotend materiaal; wat erg handig is omdat er water en ijs in het spel voor komt. Wel vinden we het jammer dat er geen ‘puzzelstukvorm’ van deze delen is gemaakt. Nu liggen de stukken los tegen elkaar, waardoor het regelmatig verschuift. Ook heb je nog zout, water en een handdoek nodig bij dit spel.
Doel van het spel
De bedoeling van dit spel is dat iedere speler een ijsblokje heeft. Dit vergt dus een dag voorbereiding om deze in de vriezer te maken. Dit kan gemaakt worden in de ijsblauwe bekertjes. Met de pipet moet je 2x 3 cl water in deze bekertjes doen. Wij kregen er niet precies 3 cl in omdat de pipet moeilijk tot daar te vullen was. Wanneer je het spel gaat spelen haal je de ijsblokjes uit de blauwe bekertjes en legt deze in de gekleurde bakjes. Deze gekleurde bakjes zet je weer op de blauwe bekertjes zodat het water daarin opgevangen wordt. Deze bakjes passen prima en blijven goed zitten. Dit zijn dus eigenlijk de speelpionnen.
Met de spelbordstukken maak je een leuke route en legt het finishdeel er tegenaan.
Iedereen krijgt 4 kaarten. Hiermee kan je andere spelers hinderen of jezelf of andere bewegen. Iedere kaart is verdeeld in een aanval of beweging. Beweging is bijvoorbeeld +3 (zet 3 stappen vooruit) of -2 (zet 2 stappen achteruit). Deze stappen mag je zelf doen óf je kiest een andere speler. Aanvallen zijn: Oppoetsen (met je vinger over andermans ijsblokje wrijven), Uitpersen (houdt andermans ijsblokje in de hand), Hete adem (adem in het bakje met het ijsblokje van de ander), Koude douche (3 ml water uit de pipet over het ijsblokje van de ander), Raadspel (raad in welke hand het ijsblokje zit – ondertussen smelt het door), Strooizout (strooi zout over andermans ijsblokje), Waterbad (kiep het ijsblokje van de ander in de waterkom zodat de ander het eruit moet scheppen).
Wanneer je een zelfde aanval-kaart hebt, mag je deze opleggen waardoor je deze actie zelf niet hoeft te doen, maar mag je een andere speler kiezen (of degene die jou wilde pesten).
Er zijn vier speciale vakjes op het speelveld. Namelijk bewegingsveld +2 (2 stappen voor uit), bewegingsveld -1 (1 stap achteruit), Lavaveld waarbij je een actie van de stapel kaarten moet pakken en IJsveld waarbij je niet kan worden aangevallen. Onze zoon stond erg lang op dit vakje waardoor het erg jammer was dat we hem niet konden pesten. 😉
Spelervaring
Onze ijsblokjes waren overigens eerder gesmolten dan we bij de finish waren. We waren halverwege de route toen de laatste gesmolten was. Het kan dus ook voorkomen dat niemand de finish haalt… Uiteraard heeft de omgevingstemperatuur ook invloed op de snelheid van het smelten, dus wanneer je dit spel op een warme zomerdag speelt, zal het ijs als sneeuw voor de zon verdwijnen.
We vonden het een leuk en origineel spel omdat het veel met ijs en water te maken heeft. Je moet er wel tegen kunnen om flink gepest te worden, want dat gebeurd! Er zijn namelijk al erg veel pestvelden op de route en daarbij komen dan nog de kaarten van de tegenstanders.
Een voordeel vonden wij dat er geen batterijen nodig zijn. Ook is er, na verloop van tijd, meer spanning in het spel omdat de ijsblokjes steeds kleiner worden..
“Je armen,’ zegt Justin. “Ze zien helemaal blauw. En je rug.’
“Je mag het niet doorvertellen.’
“Beloofd,’ zegt Justin.
“Tegen niemand.’ Danilo stoot hem aan. “Zweer het!’ Hij ziet er angstig uit.
Daarom zegt Justin: “Oké, ik zweer het.’
“Tegen niemand.’
“Tegen niemand.’
Recensie:
Een jeugdboek over een hedendaags thema: pesten. Justin is op school vaak de klos en wordt vaak gepest door zijn overgewicht. Hij laat het allemaal gebeuren. Danilo is één van zijn pestkoppen, maar al snel blijkt dat hier ook genoeg verdriet achter schuilt. Danilo heeft het namelijk ook heel zwaar. Twee rivalen die tegenover elkaar staan, maar die ook veel gemeen met elkaar hebben.
Justins rivaal
Het verhaal begint met het bezoek van Justin aan de schoolarts. Hij is te zwaar en dat weet hij zelf heel goed. Maar de vragen van de schoolarts over gezond eten, weet hij moeiteloos te beantwoorden. Tenminste… Hij geeft de gewenste antwoorden. Natuurlijk eet hij gezond, hij drinkt veel water en thee en snoepen doet hij slechts één keer per dag. Tussen de antwoorden door, lees je direct wat de waarheid is.
Justin en zijn broertje Max wonen samen met hun moeder in een flatje. Het gezin heeft het zwaar. Hun moeder kampt met psychische problemen door de ellende die ze heeft meegemaakt in Rwanda, waar ze vandaan komen. De twee jongens gaan regelmatig een dagje naar een pleeggezin, zodat ze even op adem kunnen komen. Wanneer Justin zijn pleegmoeder hoort over Danilo – die het ook niet makkelijk heeft – wil ze niets liever dan er ook voor hem zijn. Maar Justin ziet dat natuurlijk niet zitten…
Leeservaring
Het is een heftig jeugdboek waar veel problemen in zijn verwerkt. Er komen zoveel onderwerpen aan bod, dat niet alles even goed is uitgewerkt. En dat vind ik persoonlijk wel een gemiste kans. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de personages in het boek. Sommigen komen minder goed uit de verf, wat maakt dat je niet altijd het idee hebt dat je ze echt hebt leren kennen. Het feit dat het boek een verhaal bevat dat uit het leven gegrepen lijkt te zijn, maakt wel veel goed. Voor de jeugd denk ik een prima boek, waarin ook veel herkenning in zal zitten. Tevens maakt het kinderen bewust dat niet iedereen het even goed heeft thuis. Armoede, een onveilig thuis of gebrek aan goede zorg en aandacht zijn daar voorbeelden van.
Het verhaal is grotendeels verzonnen (door Jason) en Lydia Rood heeft de verhalen verwerkt in dit boek. Naast de verzonnen verhalen, staan er echter ook gebeurtenissen in die Jason daadwerkelijk zelf heeft meegemaakt. Persoonlijk denk ik dat het verhaal beter tot zijn recht was gekomen als er uit alle onderwerpen en problemen, wat keuzes waren gemaakt. Dan kreeg je als lezer geen overdaad aan wrange gebeurtenissen en hadden de voorvallen die er wel in kwamen wat meer diepgang kunnen krijgen.
Justins Rivaal – Lydia Rood Zelf Lezen, hardcover, 128 pagina’s, Leopold
Het is nog niet zo gemakkelijk om je verleden achter je te laten. De twaalfjarige Bo verhuist van de stad naar een oude boerderij aan de rand van een dorp. Een nieuwe omgeving, een nieuwe school. Ze kijkt ernaar uit – en ziet ertegenop. Alles hangt af van haar eerste schooldag. En die verloopt funest. Net als Bo denkt dat het weer hetzelfde liedje zal worden als op haar vorige school, ontmoet ze Tom.
Dankzij Toms bravoure en doortastendheid ontdekt Bo dat je met een beetje lef ineens veel meer kunt zijn dan de anderen ooit in je hebben gezien; dat je zelfs jezelf versteld kunt laten staan. Net als ze Tom begint te vertrouwen, doet hij iets vreselijks en ligt Bo’s verleden ineens op straat.
Recensie:
Twee verschillende pubers, twee verschillende verhalen. Bo is twaalf en heeft een pestverleden achter de rug omdat ze spastisch is. Het laatste jaar van de basisschool maakt ze af op een nieuwe school. Je leert haar kennen op het moment dat ze zich klaar maakt om voor de eerste keer naar haar nieuwe klas en school te gaan. Dat ze voldoende zelfspot heeft, merk je direct. Dit maakt direct duidelijk dat Bo geen meisje is dat bij de pakken neer gaat zitten.
Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom)
Wanneer Bo haar nieuwe klas ontmoet, wordt ze gekoppeld aan Tom. Hij zal haar wegwijs maken binnen de school. Al snel merkt Bo dat Tom een bijzondere jongen is. Hij begint zomaar een gesprek met haar en heeft – nadat de juf had verteld dat Bo cerebrale parese heeft – het gegoogeld. En hij durft zo maar te vragen naar haar spasme. Hij lijkt er alles aan te doen om Bo op haar gemak te stellen. Hij moet ook wel…
Er lijkt een mooie vriendschap op te bloeien tussen de twee, maar dan krijgt Bo een andere kant van Tom te zien. Eentje waarmee hij haar diep kwetst. Zal dit het einde van hun vriendschap betekenen of krijgt Tom een tweede kans?
Mooi verhaal over twee jongeren die min of meer tot elkaar veroordeeld zijn. Maar waar wel een mooie vriendschap uit voort lijkt te bloeien. Al snel weet Tom veel over Bo. Maar weet Bo wel net zo veel over Tom? Het verhaal is realistisch geschreven en laat ups en downs in een vriendschap zien. Bovendien krijg je als lezer een belangrijke boodschap mee: een beetje lef en moed heb je soms gewoon nodig in het leven!
Een spel met eenvoudige regels waarbij je elkaar flink kunt pesten – dat is Take That! Als je aan de beurt bent, moet je een kaart in de rij op tafel spelen of een kaart uit deze rij verwijderen. Kun je dat niet, dan moet je alle kaarten pakken… Is in de rij een pad gesprongen, dan kikker je daar niet van op. Maar vanwege die extra strafpunten zullen de andere spelers wel een gat in de licht springen.
Recensie: Nee, we gaan het niet hebben over de voormalige boyband, maar over het kaartspel Take That. Een echt pestspelletje, dus alleen spelen wanneer je ook echt tegen je verlies kunt…
Take That
Een kaartspel met 79 speelkaarten met daarop de getallen 12 t/m 98. De getallen 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80 en 90 ontbreken in deze reeks. Je hebt blauwe en oranje getallenkaarten, maar opvallender zijn de padkaarten. Deze hebben altijd een getal met twee dezelfde cijfers zoals 22 en 66. Padkaarten zijn de kaarten die je niet wilt hebben, want aan het einde van het spel leveren je deze vijf minpunten op. De andere kaarten leveren of één pluspunt of één minpunt op. Pas aan het einde van het spel zul je duidelijk zicht hebben op wie gewonnen heeft.
Kaartenrtij
Elke speler krijgt acht of negen kaarten (afhankelijk van het aantal spelers) De rest van de kaarten worden als een aflegstapel gedekt op tafel gelegd. De eerste speler mag een kaart naar keuze er naast neerleggen. Daarna volgt de volgende speler, maar omdat er nu al een kaart ligt, moet deze wel aan een eis voldoen. Een nieuwe kaart in de reeks mag maximaal tien punten schelen met de voorgaande kaart. Maar je mag ook een kaart spiegelen. Als er een 18 ligt, kun je deze spiegelen met 81. Pak beide kaarten en leg deze open voor je neer. Aan het einde van het spel levert elke spiegel kaart één punt op. Het gat in de rij wordt gedicht door alle kaarten naar links op te schuiven, zodat de kaarten weer netjes op een rij liggen. Kun je niet spiegelen en geen goede kaart wegleggen? Dan moet je de volledige rij pakken en dicht voor zich neer leggen. Deze kaarten leveren aan het einde allemaal één minpunt op. Een padkaart zelfs vijf minpunten.
Wanneer alle kaarten van de trekstapel leeg is, kun je geen nieuwe kaarten meer trekken en nadert het einde van het spel. Zodra een speler de huidige rij volledig pakt (of alle kaarten gespiegeld worden) is het spel afgelopen en telt iedereen zijn of haar punten.
Een kaartspel dat snel gespeeld wordt en eenvoudig is om te spelen. Wanneer je eenmaal de regels kent, zul je keer op keer genieten van dit leuke spel. Absoluut een aanrader om in huis te hebben. Vanwege de kleine verpakking ook ideaal om mee te nemen.
Take That Kaartspel, 2 – 4 spelers, 8+, White Goblin Games
Danny is een scholier die vanwege zijn zieke moeder thuis weinig aandacht krijgt. Hij is liever op school waar hij erg populair is maar ook bekend staat als grote pester. Zijn slachtoffer is Suus, een lesbisch klasgenootje dat veel problemen ondervindt door haar geaardheid. Ze blijkt telkens een makkelijk slachtoffer voor Danny.
Wanneer Danny door zijn vriendin wordt overgehaald om een sessie bij een waarzegster te doen krijgt hij een blik in zijn toekomst. Hij raakt verstrikt in een duistere situatie die in het verschiet ligt.
Recensie:
Pesten is een belangrijk thema en juist dat onderwerp staat centraal in de film Pestkop. Pesters staan er niet bij stil wat voor invloed hun gedrag heeft op degene die ze pesten. Deze film maakt dat heel duidelijk. Een confronterende, maar absoluut belangrijke boodschap voor iedereen.
Pestkop
De lesbische Suus wordt vanwege haar geaardheid veel gepest op school. Altijd door hetzelfde groepje dat aangevoerd wordt door de populaire Danny. Hij is een jongen die thuis weinig aandacht krijgt door zijn zieke moeder. Op school is hij populair, maar dat komt voornamelijk door zijn pestgedrag. Hij is de aanvoerder van de groep pestkoppen. Vriendin Janneke neemt haar vriendje mee naar een waarzegster. Danny steekt niet onder stoelen of banken dat hij het allemaal onzin vindt. De waarzegster besluit hem een kijkje te geven in de toekomst. Wanneer hij haar abrupt onderbreekt, waarschuwt ze hem. Wanneer hij nu vertrekt, zal hij in de toekomst blijven…
Danny vertrekt en in eerste instantie lijkt er niets in de hand. Maar al snel belandt hij daadwerkelijk in de toekomst. Hij en zijn vrienden komen terecht in de Pestkop Factory. Een rechtbank die opgericht is door één van de slachtoffers van de pesters: Manon. En in deze zaak staan alle pesters van Suus terecht. Niet alleen leerlingen, maar ook leraar de Graaff staat terecht omdat hij Suus nooit ten hulp is geschoten. Het is een psychologische martelgang voor de pestkoppen en zij vrezen voor hun leven… De vraag is alleen of ze ook daadwerkelijk inzien wat hun gedrag heeft veroorzaakt.
Kijkervaring
De film Pestkop is bedoeld voor kijkers vanaf twaalf jaar en dat is zeker terecht. Een sterk psychologische thriller waarin de angst zeer realistisch overkomt. Er worden gruwelijkheden voorgewend, die zorgen voor doodsangst bij de pestkoppen. Vooral voor middelbare scholen is deze film een krachtig middel om te laten zien wat pesten met iemand doet. Hoewel het verhaal zich in het heden en de toekomst afspeelt is dit niet verwarrend, want elke keer dat er overgeschakeld wordt naar de toekomst, zie je Danny in slaap sukkelen.
Pestkop is een film waarvan het verhaal nog lang in je hoofd blijft zitten. Voor scholen een belangrijk moment om daarna in gesprek te gaan over pesten. Mooi dat ook de ernst van “toekijken en niets doen” in het verhaal wordt meegenomen.
Deze site gebruikt functionele cookies en externe scripts om je beleving te verbeteren.
Privacyinstellingen
Privacyinstellingen
Deze site gebruikt functionele cookies en externe scripts om je ervaring te verbeteren. Welke cookies en scripts worden gebruikt en hoe deze je bezoek beïnvloeden, wordt aan de linkerkant gespecificeerd. Je kunt je instellingen op elk gewenst moment wijzigen. Je keuzes hebben geen invloed op je bezoek.
Opmerking: Deze instellingen zijn alleen geldig voor de browser en het apparaat dat je nu gebruikt.