Tag Archives: pleeggezin

Justins Rivaal [recensie]

Justins Rivaal Lydia Rood Zelf Lezen Leopold problemen pesten Rwanda psychische problemen armoede onveilig thuis overdaad diepgang karakters personages pleeggezin problemen jeugd recensie review

“Je armen,’ zegt Justin. “Ze zien helemaal blauw. En je rug.’
“Je mag het niet doorvertellen.’
“Beloofd,’ zegt Justin.
“Tegen niemand.’ Danilo stoot hem aan. “Zweer het!’ Hij ziet er angstig uit.
Daarom zegt Justin: “Oké, ik zweer het.’
“Tegen niemand.’
“Tegen niemand.’

Recensie:
Een jeugdboek over een hedendaags thema: pesten. Justin is op school vaak de klos en wordt vaak gepest door zijn overgewicht. Hij laat het allemaal gebeuren. Danilo is één van zijn pestkoppen, maar al snel blijkt dat hier ook genoeg verdriet achter schuilt. Danilo heeft het namelijk ook heel zwaar. Twee rivalen die tegenover elkaar staan, maar die ook veel gemeen met elkaar hebben.

Justins rivaal

Het verhaal begint met het bezoek van Justin aan de schoolarts. Hij is te zwaar en dat weet hij zelf heel goed. Maar de vragen van de schoolarts over gezond eten, weet hij moeiteloos te beantwoorden. Tenminste… Hij geeft de gewenste antwoorden. Natuurlijk eet hij gezond, hij drinkt veel water en thee en snoepen doet hij slechts één keer per dag. Tussen de antwoorden door, lees je direct wat de waarheid is.

Justin en zijn broertje Max wonen samen met hun moeder in een flatje. Het gezin heeft het zwaar. Hun moeder kampt met psychische problemen door de ellende die ze heeft meegemaakt in Rwanda, waar ze vandaan komen. De twee jongens gaan regelmatig een dagje naar een pleeggezin, zodat ze even op adem kunnen komen. Wanneer Justin zijn pleegmoeder hoort over Danilo – die het ook niet makkelijk heeft – wil ze niets liever dan er ook voor hem zijn. Maar Justin ziet dat natuurlijk niet zitten…

Leeservaring

Het is een heftig jeugdboek waar veel problemen in zijn verwerkt. Er komen zoveel onderwerpen aan bod, dat niet alles even goed is uitgewerkt. En dat vind ik persoonlijk wel een gemiste kans. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de personages in het boek. Sommigen komen minder goed uit de verf, wat maakt dat je niet altijd het idee hebt dat je ze echt hebt leren kennen. Het feit dat het boek een verhaal bevat dat uit het leven gegrepen lijkt te zijn, maakt wel veel goed. Voor de jeugd denk ik een prima boek, waarin ook veel herkenning in zal zitten. Tevens maakt het kinderen bewust dat niet iedereen het even goed heeft thuis. Armoede, een onveilig thuis of gebrek aan goede zorg en aandacht zijn daar voorbeelden van.

Het verhaal is grotendeels verzonnen (door Jason) en Lydia Rood heeft de verhalen verwerkt in dit boek. Naast de verzonnen verhalen, staan er echter ook gebeurtenissen in die Jason daadwerkelijk zelf heeft meegemaakt. Persoonlijk denk ik dat het verhaal beter tot zijn recht was gekomen als er uit alle onderwerpen en problemen, wat keuzes waren gemaakt. Dan kreeg je als lezer geen overdaad aan wrange gebeurtenissen en hadden de voorvallen die er wel in kwamen wat meer diepgang kunnen krijgen.

Justins Rivaal – Lydia Rood
Zelf Lezen, hardcover, 128 pagina’s, Leopold

Plan C: ontwapenend verhaal over pleegzorg [recensie]

Plan C Simone Arts uitgeverij holland zelf lezen 9+ pleegzorg pleegkind pleeggezin enig kind basketbal school recensie review

Plan C Simone Arts uitgeverij holland zelf lezen 9+ pleegzorg pleegkind pleeggezin enig kind basketbal school recensie review

Ik kan aan niks anders meer denken dan aan mijn pleegbroer. Zou hij grappig zijn? Hoe zou zijn stem klinken? Zou hij veel praten of juist weinig? ‘Geen idee,’ zegt mijn vader. ‘We zullen het allemaal wel zien.’ Diede kijkt uit naar de dag dat haar pleegbroer komt. Eindelijk is ze geen enig kind meer! Ze hoopt dat hij wil komen kijken bij al haar basketbalwedstrijden en is vastbesloten ervoor te zorgen dat hij het fijn vindt om bij hen te wonen. Maar als haar nieuwe broer er eenmaal is, wordt haar geduld behoorlijk op de proef gesteld…

 

 

 

 

Recensie:
In Plan C maak je kennis met Diede, een meisje dat enig kind is en af en toe wel een broer of zus mist. De komst van een pleegkind in het gezin, lijkt daar verandering in te brengen. Echter blijkt al snel dat het leven met een pleegbroer anders is dan dat Diede zich er van had voorgesteld. Cees – haarpleegbroer – blijkt een nogal zwijgzaam type. Hoeveel moeite Diede ook probeert te doen, Cees blijft zich afzijdig houden van het gezin. Zal dat ooit nog veranderen?

Plan C

Het verhaal in Plan C wordt de meeste tijd vanuit Diede geschreven in de ik-vorm. Zij vertelt de lezer wat ze meemaakt, hoe ze naar de komst van haar pleegbroer uit kijkt en hoe veel moeite ze heeft met het feit dat het niet allemaal gaat zoals zij had gehoopt. Maar ook is er ruimte voor de gedachten van Cees. Zijn verhaal lees je af en toe in cursief gedrukte plan C simone arts recensie review uitgeverij holland pleeggezin pleegzorg pleegkind basketbal school gedeelten. Hierdoor wordt een pleeggezin van twee kanten belicht, wat een realistisch beeld geeft van de werkelijkheid.

Cees

Want natuurlijk is er een reden waarom Cees stil is. De plaatsing in een pleeggezin heeft een enorme impact op het leven van Cees. Bovendien is alles anders in zijn nieuwe huis. Hoe ze met elkaar om gaan, wat er gegeten wordt en dan zit hij ook nog eens op een nieuwe school. Niemand heeft hem wat gevraagd… Hij had geen keus…

Diede

Pas nu Cees er is merkt Diede dat een pleegkind in je gezin niet altijd leuk is. Natuurlijk wordt iemand niet zomaar uit huis geplaatst, er is altijd sprake van problemen thuis. Maar ze weet eigenlijk ontzettend weinig over Cees. Hij is stil en het lijkt wel of ze geen contact met hem kan krijgen: echt contact, zoals broers en zussen hebben. Hij is er wel, maar toch ook weer niet. Haar ouders hebben het altijd druk, zeker nu ze ook de zorg voor Cees hebben. Met Diede gaat het door alle ontwikkelingen thuis steeds slechter. Tijdens het basketballen is ze niet meer in vorm en ook op school gaan haar prestaties achteruit. Komt het ooit allemaal nog goed?

Schrijfstijl

Simone Arts heeft de problematiek rondom pleegzorg heel duidelijk in kaart gebracht. Ze heeft een vlotte en prettige schrijfstijl, die het verhaal levendig maken. Het feit dat ze de pleegzorg beschrijft vanuit het pleegkind en het kind dat al aanwezig was in het pleeggezin, maakt dat beide werelden nader tot elkaar komen. Het haalt de realiteit naar voren. Absoluut een groot pluspunt. Boeiend en ontwapenend verhaal!

Bekijk op Bol.com logoPlan C – Simone Arts
Zelf lezen, hardcover, 128 pagina’s, Uitgeverij Holland