Het huis met geheimen [recensie]
Als Patrick Sheppard plotseling om het leven komt, laat hij zijn grote liefde Zoe en hun drie kinderen achter. Patricks broer Dean springt het gezin te hulp en vervult tijdelijk de vaderrol: hij brengt de kinderen naar school, maakt het eten klaar en helpt Zoë met het uitzoeken van de rekeningen. Terwijl hij alle ballen in de lucht houdt, ontdekt hij echter dat zijn perfecte broer een heleboel te verbergen had…
Dean staat voor een moeilijk dilemma. Laat hij het rouwende gezin in het ongewisse, of onthult hij Patricks geheimen? En kan hij zelf wel in het reine komen met wat er écht gebeurde in de nacht van Patricks dood?
Recensie:
Eerder las ik met veel plezier al Liefde in het strandcafé van Lucy Diamond, dus ik was erg nieuwsgierig naar Het huis met geheimen.
Het huis met geheimen
Zoë is onlangs weduwe geworden. Totaal onverwacht is haar man Patrick om het leven gekomen. Nu staat zij alleen voor de opvoeding van hun drie kinderen. Gelukkig heeft ze Dean: de broer van Patrick. Hij helpt haar met de kinderen én de financiële rompslomp en papierwerk die de gebeurtenis met zich mee brengt. En zo komt Dean ook tot de ontdekking dat zijn broer een aantal geheimen had…
Leeservaring
Als lezer wordt je meegenomen in het verdriet dat er heerst, maar ook in de relatie tussen Dean, Zoë en de kinderen. Langzaam ontdek je steeds meer van het leven van Patrick en wat er gebeurd is de afgelopen tijd. Hoe hij aan zijn einde is gekomen én de ongelooflijke leegte die hij achter laat. Wanneer Dean ontdekt dat zijn broer niet altijd eerlijk over zijn leven is geweest, houd je als lezer je adem in. Wat zal er nu gebeuren? Komen er nog meer lijken uit de kast?
Op sommige momenten verslapt mijn aandacht een beetje, omdat de vaart er een beetje uit gaat, maar al met al is het een heerlijk en vooral éérlijk verhaal over verdriet, rouw en de afweging of je dingen wel of niet deelt met degene die je lief zijn.
Het huis met geheimen – Lucy Diamond
Roman, paperback, 413 pagina’s, Xander Uitgevers
el bij dit boek. Het is best een pittig onderwerp voor de doelgroep, maar het is wel met zorg en aandacht geschreven. Het zal een beetje per kind verschillen wanneer ze aan dit beladen boek toe zijn. Want ook al is het fictie, we krijgen vroeg of laat allemaal met de dood te maken. En het is mooi om te zien dat duidelijk gemaakt wordt dat iedereen op zijn of eigen manier rouwt. Dat er geen goede of slechte manieren zijn om met het verlies van een dierbare om te gaan. Maar – ook al wordt in het verhaal beschreven dat dit echt niet zo is – het voelt wel een beetje alsof de robot de plaats van iemand inneemt. En dat vind ik niet zo passen bij een boek voor die leeftijd. Daar plaats ik meteen ook de kanttekening bij dat ik mij er bewust van ben dat ik er als volwassene wellicht wat anders naar kijk. Dat de doelgroep dat wellicht helemaal niet zo ervaart.