Het jaar van het varken [recensie]
Na het verlies van haar zoon heeft hoofdinspecteur Elena Blanco de politie verlaten. Hoewel haar team stiekem hoopt dat ze ooit zal terugkeren, denkt Elena daar heel anders over. Maar als haar opvolger Chesca spoorloos verdwijnt, kan ze het toch niet laten zich met de zaak te bemoeien.
Chesca blijkt een heftig verleden te hebben verborgen, waarmee ze eindelijk voorgoed wilde afrekenen. Langzaam ontdekken Elena en haar team de waarheid over Chesca’s vreselijke jeugd en haar plan voor ultieme wraak. Het leidt hen naar een oude varkensboerderij, die het middelpunt blijkt van een gruwelijk complot. Het team begint zich af te vragen of ze Chesca ooit écht gekend hebben… en of ze nog op tijd zijn om haar te redden.
Recensie:
Het jaar van het varken is het derde boek in de boekenreeks met hoofdinspecteur Elena Blanco. Voor mij is het de eerste kennismaking met de auteur Carmen Mola. Gelukkig maakt dat niets uit, want de boeken zijn afzonderlijk van elkaar te lezen.
Het jaar van het varken
Niemand komt ongeschonden terug uit de hel luidt de ondertitel. Nou, dat zet de toon aardig van dit boek. Als eerste een waarschuwing: dit boek is echt niet voor tere zieltjes! Ik lees graag thrillers en ik ben ook echt wel wat gewend, maar ik ben tussendoor overgestapt op een wat luchtiger boek omdat ik even moest bijkomen van alle gruwelijkheden uit dit verhaal. Als lezer wordt je niet gespaard door de suggestie, maar wordt duidelijk verteld wat er te zien is of wat er gebeurd.
Wanneer inspecteur Chesca plotseling verdwijnt, zijn de collega’s van de politie direct gealarmeerd. Wanneer ze op onderzoek uit gaan, ontdekken ze al snel dat ze veel dingen niet van hun collega wisten. Een naar verleden dat haar achtervolgt en waar ze overduidelijk mee wil afrekenen. Een afgelegen varkensboerderij heeft een belangrijke plek in deze zaak. Misvormde varkens zijn nog maar het minst lugubere aan deze plek. Er 
gebeuren zoveel dingen daar die het daglicht niet kunnen verdragen. En zo gruwelijk dat je het zelf niet bedacht zou kunnen hebben.
Leeservaring
In het begin moest ik even wennen aan de schrijfstijl. Of verschillende schrijfstijlen moet ik zeggen. Carmen Mola is een pseudoniem van drie Spaanse thrillerauteurs, die gezamenlijk dit verhaal hebben geschreven. Wanneer het verhaal op straat afspeelt, worden er ontzettend veel details genoemd. Zo gedetailleerd dat je elke gevel van de straat bijna voor je ziet. Deze stukken zijn luchtig en lezen vlot. Daarnaast bevat het boek stukken waar je alle gruwelijkheden duidelijk op je netvlies krijgt. In het begin even wennen, maar later in het boek had ik er geen problemen meer mee. Behalve dan dat ik af en toe misselijk werd wanneer er een iets te duidelijk beeld van de varkensboerderij werd beschreven.
Nadeel vond ik wel dat de inspecteurs er allemaal vrij neutraal instonden. Zeker gezien het feit dat er een collega bij betrokken as, zou je iets meer afschuw verwachten. Nu leken ze af en toe afgestompt voor alle ellende.
Hoe gruwelijk het verhaal af en toe ook was, ik moest en zou het boek uitlezen, want ik wilde wel gewoon weten hoe alles zou aflopen.
Het jaar van het varken – Carmen Mola
Thriller, paperback, 400 pagina’s, Xander Uitgevers
met de taal. Later blijkt dat taal geen probleem is voor de vriendschap. Er komen veel avonturen voor in het boek. Ezel Rosa raakt kwijt. En de jongens willen de ezel verkopen om opa te helpen die in het ziekenhuis ligt. De kinderen hebben grootse plannen. Ze willen een vriendschapshotel bouwen, maar de burgemeester vindt dat niet goed. Maar door deze beslissing komen de jongens tot een prachtig plan wat wel mag van de burgemeester!
De checklist voor kinderen met activiteiten om binnen te doen. Enkele voorbeelden:
Tijdens het bladeren hoorde ik verschillende commentaren: heb ik al zo vaak gedaan, kinderachtig… maar gelukkig hoorde ik dat ze ook regelmatig enthousiast reageerde op ideeën uit het boek. Al behoorde haar kamer opruimen – onder het mom “Rommel of Schatten” – hier niet bij… Ehh… dat is dan weer jammer 😉