Super Normaal 2 en de superschurken: Niet alle helden hebben superkrachten. Geloof je ons niet? Murph Super Normaal Cooper is het levende bewijs. Hij en de Superzero’s lokken overal ter wereld slechteriken in de val. Maar dan verbreekt ‘s werelds meest gevreesde superschurk in een geheime gevangenis na dertig jaar zwijgen zijn stilte. Zijn eerste woorden? ‘Breng Super Normaal naar mij!’

Recensie:
Een grappig boek met soms spannende én actieve avonturen. Er zit de nodige fictie in wanneer de helden aan de slag gaan. Een dik boek waarbij vooral het paginadeel opvalt (bij een dicht boek) dat rood gekleurd is (de pagina’s zelf – waar de tekst staat – niet).

Super Normaal en de superschurken

Dit is een vervolg op Super Normaal (het eerste boek). Het tweede deel is wel een boek dat je ‘los’ kunt lezen van dit eerste boek. De hoofdpersonen komen er in terug, maar het is een apart avontuur. Wel lijken de kaften erg op elkaar; met dezelfde hoofdpersoon en opmaak van de titel.

Het gaat over Murph (ook wel Super Normaal genoemd) die een leider is van een team kinderen met superkrachten. Zelf heeft hij geen superkrachten, maar dat hoeft ook niet als je de leider bent. Dan hebben we Nellie: zij kan met het weer ‘spelen’. Mary heeft een paraplu en kan met én zonder vliegen; Billy kan zichzelf in een ballonfiguur veranderen, terwijl Hilda twee paardjes kan laten verschijnen. Dit klinkt wat vreemd, maar in het verhaal zijn deze eigenschappen erg handig om een missie goed te volbrengen. De groep werkt met het HET-systeem. Hierbij krijgt Murph de opdracht te zien en gaan ze op pad om de boeven traceren. Het is voor kinderen erg leuk om zo’n stoere groep te kunnen volgen waarbij het soms echt spannend is. In dit verhaal is er een enge man (Ekster) die hun systeem hackt, wat de nodige problemen met zich mee brengt. De  Ekster kan de krachten van andere overnemen en heeft nog een hulpje. Via sluwe manieren weet de Ekster vrij te komen. Hoe zal dit aflopen

Af en toe staan er zwart/wit illustraties in het boek of staan er woorden in een ander lettertype geschreven. Het gebeurd beide niet veel, maar het boek is bedoelt vanaf tien jaar, waarbij meer tekeningen niet echt gemist worden. Wel zijn er regelmatig woordgrapjes te vinden in het boek, zoals: veertig tinten blauw. Deze wordt nog niet gezien door een tienjarige, maar als een volwassene het voorleest, is het herkenbaar. Er zijn nog voldoende grapjes over in het boek, welke wel opgemerkt worden door een kind. Soms is de fantasie wel erg veel, maar voor een kind is dat heerlijk…

Leuk weetje: dit jaar komt deel drie uit: Super Normaal en de superzero’s keren terug.

Super Normaal en de Superschurken – Greg James & Chris Smith
Zelf Lezen, hardcover, 397 pagina’s, Moon