De mindere goden [recensie]
Een achttienjarig meisje verhuist van Ierland naar Londen om daar aan de Theaterschool te gaan studeren. Op een nacht ontmoet ze een oudere acteur. Tussen de twee ontstaat een tumultueuze relatie. De mindere goden is een verhaal over liefde en onschuld, geluk en ontdekking, en over hoe het verleden ons kan achtervolgen. Een ontroerende en aangrijpende roman die zich afspeelt binnen het Londense kunstenaarsmilieu van de jaren negentig.
Recensie:
Op de cover van De mindere goden staat onderstaande quote van The Times te lezen:
“Schrijven op dit niveau is zeldzaam en verdient een wereldwijd publiek”.
Dit maakt mij meteen nieuwsgierig naar het verhaal.
De mindere goden
Eily is een jong meisje nog. Ze verhuist in de jaren negentig van Ierland naar Londen om daar als dramastudent naar de Theaterschool te gaan. Alles aan het studenten leven is leuk, spannend en nieuw. Ze besluit dan ook dat ze zo snel mogelijk – maar wel op een fatsoenlijke manier – haar maagdelijkheid wil verliezen.
Dan ontmoet ze op een nacht de veel oudere acteur Stephen. Hij is er zeker van dat hij zijn gevoelens onder controle moet houden. Maar voor ze het weten, delen ze samen het bed. Wat als liefdesaffaire begint, wordt al snel iets groters en intenser. Geen van beide hadden dit voor ogen en ze lijken de grip erop te verliezen. Is er voor hen nog een weg terug?
Schrijfstijl
Eimear McBride is een geboren auteur. Voor je het weet ga je op in het verhaal en laat het je niet meer los. Je wordt meegenomen in de gedachtes en gevoelens van zowel Eily en Stephen. Wel heeft McBride een verrassende manier van schrijven. Persoonlijk had wel een paar bladzijdes nodig om in deze schrijfstijl te komen. Maar toen ik eenmaal gewend was aan haar manier van schrijven, kon ik het boek niet meer naast me neerleggen!
De mindere goden – Eimear McBride
Literaire romans, hardcover, 319 pagina’s, Hollands Diep