ziekte Archieven - Pagina 2 van 2 -

Tag Archives: ziekte

In seizoenen [recensie]

Posted on 4 april 2016 by Irene (Dit bericht kan affliate links bevatten)

In seizoenen Judith Visser recensie review The house of Books THB roman ziekte kanker tumor overwinnen Leuven België diagnose ziekenhuis uitbehandeld Nederland loslaten vasthouden Belgische artsen dagboekvorm fragmenten

Wat gebeurt er als je te horen krijgt dat je ernstig ziek bent en door nalatigheid van het ziekenhuis niet meer geholpen kunt worden? Dat je ‘in seizoenen’ moet gaan denken? Annabel Wismar (59) laat het er niet bij zitten en zoekt haar heil bij Belgische artsen, die haar nog wel willen behandelen. Voor haar zoon David is de gedachte zijn moeder te verliezen zo beangstigend dat hij bij haar intrekt. Hoe korter hun toekomst samen wordt, hoe meer een onverwerkt verleden de kop opsteekt.

Recensie:
Een ingrijpend maar ook een mooie roman over liefde. Hoe graag we de mensen om ons heen willen vasthouden, soms moeten we hen loslaten. Annabel krijgt een verschrikkelijke diagnose: ze heeft een tumor die niet meer te behandelen is. Samen met haar zoon David is ze vastbesloten de hoop niet op te geven. Ze moet beter worden! In België willen ze haar nog wel behandelen, dus reizen moeder en zoon heel wat keren af naar het ziekenhuis in Leuven. Maar kan ze al weer in jaren denken, of is de duur van haar leven toch een kwestie van In seizoenen.

In Seizoenen

Annabel is uitbehandeld in Nederland, maar vindt hoop in België. Samen met haar zoon zijn ze er van overtuigd dat de Belgische artsen haar beter zullen maken. Beiden hebben zo hun eigen redenen om niet In Seizoenen te willen denken. Ze kunnen elkaar gewoon nog niet loslaten…

In Seizoenen wordt uit verschillende standpunten geschreven in een soort dagboekvorm. Soms wordt het verhaal gewoon verteld. Boven deze hoofdstukken staat dan alleen de dag en datum. Andere keren is Annabel of David aan het woord. Dan staat er boven het hoofdstuk de naam van degene die aan het woord is. Er zijn ook stukken cursief gedrukte tekst. Dit zijn fragmenten uit een oud dagboek van Annabel. Het klinkt wellicht een beetje verwarrend, maar dat is het als je aan het lezen bent absoluut niet. De afwisseling van deze hoofdstukken vindt heel natuurlijk plaats.

Naarmate je vordert in het verhaal, leer je Annabel en David steeds beter kennen. Al snel wordt duidelijk dat ze allebei zo hun eigen redenen hebben om te geloven in het overwinnen van de tumor. Moeder en zoon leren elkaar beter dan ooit kennen…

Ik heb het boek In seizoenen ademloos zitten lezen. Schitterend verhaal, goed uitgewerkt met onverwacht plot waarbij alle puzzelstukjes in elkaar vallen.

In seizoenen – Judith Visser
Roman, paperback, 352 pagina’s, The House of Books

Boeken
Roman

De 9 dagen van Rabbit Hayes [recensie]

Posted on 29 februari 2016 by Irene (Dit bericht kan affliate links bevatten)

De 9 dagen van Rabbit Hayes Anna McPartlin roman A.W. Bruna recensie review emotioneel dagboek schrijfwijze familie dochter wereld plannen vrede gelachen verrassingen leven plezier moment gebeurtenissen personen dierbaren gezichtspunt schakelen levensdagen Rabbit Hayes delen elke dag personages ouders zus broer grote liefde beste vriendin verhaal leven gegrepen verdriet tastbaar herinneringen adem lezer zwaar

Hier is een waarheid waar niemand omheen kan: het leven kun je niet sturen.
Rabbit Hayes houdt van haar ‘gewone’ leven en van alle buitengewone mensen om zich heen. Ze is gek op haar dochter, Juliet. Op haar kleurrijke, chaotische familie. En op de enige man in haar hart: Johnny Faye. Maar het lijkt erop dat de wereld andere plannen heeft gemaakt voor Rabbit. En daar heeft ze vrede mee. Want zij heeft haar eigen plannen – en nog een paar dagen de tijd om ze werkelijkheid te laten worden.
Hier is een waarheid om te onthouden: dit is een verhaal waarin wordt gelachen om de verrassingen van het leven. Een verhaal over het vinden van plezier in elk moment.

Recensie:
Het begin van De 9 dagen van Rabbit Hayes leest heerlijk vlot en maakt mij nieuwsgierig. Al snel begin ik echter een beetje te “worstelen” met de schrijfwijze van Anna McPartlin. Dit komt omdat de gebeurtenissen vanuit verschillende personen wordt verteld. Boven elk stukje staat keurig om wie het gaat, maar toch duurt het wel een tijdje voordat ik moeiteloos door kan lezen. Doordat je de dierbaren van Rabbit leert kennen, voel je direct aan vanuit wiens gezichtspunt iets wordt verteld. In het begin vond ik de wisselingen verwarrend juist omdat je eigenlijk nog niet echt een idee heeft wie er aan het woord is. Zodra je eenmaal weet wie allemaal bij de familie Hayes behoren en welke plaats ze innemen binnen de familie, gaat het schakelen automatisch.

De 9 dagen van Rabbit Hayes

Een emotioneel dagboek, zo zou je De 9 dagen van Rabbit Hayes kunnen omschrijven. Maar dan wel een dagboek van meerdere personen. Het verhaal beslaat de laatste levensdagen van de terminaal zieke Mia, beter bekend als Rabbit Hayes.
Het verhaal is opgebouwd uit negen delen, voor elke dag één. Daarin komen steeds dezelfde personages terug: Jack en Molly, de ouders van Rabbit. Zus Grace en broer Davey. Juliet, de dochter van Rabbit en de grote liefde van Rabbit: Johnny. Marjorie komt wat minder voor in het boek, maar neemt zeker ook een belangrijke plaats in binnen het verhaal. Zij is de beste vriendin van Rabbit.
Zoveel mensen, zoveel verschillende manieren om met de ziekte van een dierbare om te gaan. Uit het leven gegrepen en het verdriet is zo tastbaar. Maar gelukkig is er ook voldoende ruimte voor mooie herinneringen, waardoor je als lezer even weer op adem kunt komen en het verhaal niet te zwaar wordt.

De 9 dagen van Rabbit Hayes – Anna McPartlin
Roman, paperback, 392 pagina’s, A.W. Bruna

Boeken
Roman

Vergeet mij niet [recensie]

Posted on 4 januari 2016 by Irene (Dit bericht kan affliate links bevatten)

Poppy is wederom de hoofdpersoon in dit boek. We maakten al kennis met haar in Haar naam is Poppy Day. Na de turbulente gebeurtenissen met haar gegijzelde man is de rust weergekeerd. Poppy is nu 32, gelukkig getrouwd en fulltime moeder van haar 2 kinderen. Ze zijn verhuisd naar het platteland en genieten van het plattelandsleven en elkaar. Poppy zorgt voor iedereen en vergeet zichzelf daarbij wel eens. Ze merkt niet dat er iets in haar lichaam verandert en ontdekt pas laat het knobbeltje in haar borst. Maar Poppy is er van overtuigd dat ze kan genezen en vecht vastbesloten om deze ziekte te overwinnen. Ze heeft tenslotte wel voor hetere vuren gestaan.

Recensie:
Vergeet mij niet is het tweede boek met Poppy Day in de hoofdrol. Het eerste boek – Haar naam is Poppy Day – ken ik niet, dus ik ben vooral benieuwd of dit tweede boek afzonderlijk goed te lezen is. Aan de schrijfstijl van Amanda Prowse zal het in ieder geval niet liggen, eenmaal begonnen in Vergeet mij niet ben ik al snel verkocht!

Vergeet mij niet

Hoewel Vergeet mij niet absoluut een losstaand verhaal is en afzonderlijk te lezen is, zou ik wel aanraden om eerst Haar naam is Poppy Day te lezen. Zelf had ik namelijk af en toe wel het gevoel dat ik informatie miste. Martin – de man van Poppy – is gegijzeld geweest en deze gebeurtenis komt een paar keer ter sprake in dit boek. Het is dan jammer dat je niet weet wat er precies is gebeurd destijds. Je leest als lezer wel snel verder én het verhaal is ook zonder voorkennis goed te volgen, maar het beeld is completer met de kennis van het eerste verhaal.

Poppy is gewend dat de zorg voor haar twee kinderen vooral op haar neer komt. Haar man Martin is militair en wordt regelmatig uitgezonden. Martin komt thuis en het geluk van dit gezin kan niet op. Dan ontdekt Poppy een knobbeltje in haar borst. Ze besluit Martin eerst niets te zeggen, want het zal ongetwijfeld loos alarm zijn. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Poppy heeft kanker en worstelt met haar gevoelens. Omdat haar man niet weet dat ze naar het ziekenhuis is geweest, valt het haar zwaar om hem te vertellen over haar ziekte.

Poppy weet één ding zeker: ze gaat dit gevecht aan en ze zal winnen van deze gruwelijke ziekte. Terwijl Poppy vecht voor haar leven, lopen de spanning in huis op. Vergeet mij niet laat zien dat het ziekteproces niet alleen voor degene die de ziekte heeft moeilijk is.

Vergeet mij niet is een schitterend verhaal dat ik zo nu en dan met een brok in mijn keel heb gelezen. Lezers raad ik aan wel eerst het eerste boek te lezen, voor ze in dit boek duiken.

Vergeet mij niet – Amanda Prowse
Roman, paperback, 348 pagina’s, Aerial Media Company

Boeken
Roman

Sneeuwengelen [recensie]

Posted on 20 november 2015 by Irene (Dit bericht kan affliate links bevatten)

Sneeuwengelen Suzanne Vermeer thriller A.W. Bruna recensie review vriendinnen ziekte ongeluk overlijden vragen vertrouwen studententijd wintersport wantrouwig lezer vriendin personages

Ze waren met z’n zessen en kenden elkaar uit het Leidse studentenleven. Een hechte club meiden die lief en leed met elkaar deelden, en die elk jaar samen op wintersportvakantie gingen. ‘De sneeuwengelen’ noemden ze zichzelf. Succesvol in hun werk, niet altijd even succesvol in de liefde, en de wereld leek aan hun voeten te liggen. Totdat een van hen kwam te overlijden…

De dood van Daphne komt keihard aan in de groep, maar tegelijkertijd maakt het de band tussen de vrouwen nog sterker. Ze sluiten een pact en beloven elkaar dat ze altijd voor elkaar zullen zorgen, zoals ze ook voor hun vriendin hadden gezorgd toen zij ziek werd. Dan slaat het noodlot toe. Een ongeluk, niemand weet precies hoe het heeft kunnen gebeuren. Maar bepaalde zaken kloppen niet. Was er misschien opzet in het spel? Maar waarom? En wie zou er dan achter zitten? Langzaam maar zeker komen er barstjes in wat de perfecte vriendinnengroep leek te zijn.

Recensie:
De boeken van Suzanne Vermeer vind ik altijd erg fijn om te lezen, dus toen Sneeuwengelen werd bezorgd heb ik deze stiekem met voorrang gelezen 😉 Ik had net een boek uit en in plaats van onderop de stapel, belande Sneeuwengelen dus bovenop. Eerlijk toegeven, het boek wegleggen was wat lastig, dus het licht is veel te laat uit gegaan…

Sneeuwengelen

Zes vriendinnen die elkaar kennen uit de studententijd. Ze delen alles met elkaar en gaan elk jaar met z’n zessen op wintersport. Zo kwam de bijnaam de Sneeuwengelen tot stand. Helaas blijkt het noodlot toe te slaan binnen de groep: één van hen wordt ernstig ziek en overlijdt. Het gemis van hun vriendin zorgt ervoor dat ze een belofte aan elkaar doen: ze zullen er altijd voor elkaar zijn! Maar dan is er een “sneeuwengel” die een noodlottig ongeluk krijgt. Omdat niemand weet wat er precies is gebeurd, ontstaan er scheurtjes in de trouwe vriendinnengroep. Allemaal hebben ze zo hun eigen vragen, maar antwoorden vinden ze niet. Het ongeluk van hun vriendin roept vraagtekens op en langzaam komt de vraag naar boven: kunnen we wel blind op elkaar vertrouwen?

Het verhaal is vlot geschreven en zorgt direct dat je als lezer geboeid bent. Al snel voel je als lezer dat er iets geheimzinnigs is aan het hele verhaal en dus blijf je lezen. Daarbij wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet, waardoor je zelfs als lezer wantrouwig wordt tegenover alle personages in het verhaal… Als lezer heb je het gevoel dat de tijd dringt en wil je nog maar één ding weten: zal ik het antwoord op tijd weten?

Sneeuwengelen – Suzanne Vermeer
Thriller, paperback, 320 pagina’s, A.W. Bruna